وسيله انتخاب مستقيم مردم انجام گيرد; ممكن است به وسيله نمايندگان مردم انجام گيرد، چنان كه در برخى از كشورها رئيس دولت به وسيله نمايندگان مجلس شورا، و يا شورا و سنا برگزيده م يشود، و هيئت دولت به وسيله رئيس دولت انتخاب م يگردد. اين نوع گزينش با اين كه سرچشمه قدرت اراده خود ملت است منافات ندارد، و پس از ناديده گرفتن تنصيص الهى چاره اى جز اين نبود كه مرجع گزينش، مهاجر و انصار باشد هر چند آنان در اين اغماض عاصى و گنهكار بودند.

بر فرض اين كه سرچشمه قدرت، اراده و خواست مردم باشد، چرا تصميم هاى اكثريت در گزينش رئيس دولت و هم چنين تصميم اكثريت در گروه شورا بر گروه هاى ديگر لازم الاتباع باشد؟

به عبارت ديگر كمتر اتفاق مى افتد كه در انتخاب فردى و يا تصويب لايحه اى اتفاق نظر به وجود آيد، بلكه غالباً به صورت اقليت و اكثريت جلوه مى كند در اين موقع سؤال مى شود چرا بايد نظر اكثريت بر اقلّيت نافذ باشد؟ آيا اين مطلب با استقلال انسان ها در جان و مال خود منافاتى ندارد؟

هرگاه به زندگى بشر از ديده «فردى» بنگريم در اين صورت مسأله حفظ نظام و مسئوليت اجتماعى براى ما مطرح نبوده، و قهراً پاسخ سؤال منى خواهد بود زيرا به چه دليل نظر اكثريتى بر اقليتى، و يا رأى شركت كنندگان بر گروهى كه اصلا در انتخاب و گزينش رئيس و يا گزينش نمايندگان شركت نكرده اند، حاكم باشد؟ و بر ديگران لازم باشد كه از نظر اين گروه پيروى كنند؟