در اين ميان گروهى هستند كه از تشكيل هر نوع حكومت جلوگيرى كرده و با آن مخالفت مىورزند، و برخى از آنان «تز» نامعقول خود را در قالب قانون فلسفى مى ريزند و وجود حكومت را براى بشر، فقط تا مدتى ضرورتى مى پندارند.

اكنون ما پيرامون انديشه هاى اين گروه سخن مى گوييم:

1. ماركس و همفكران او لزوم وجود دولت را تا آن جا كه اختلاف طبقاتى در ميان است ضرورى مى دانند و معتقدند پس از گسترش كمونيسم در سرتاسر جهان دولت بايد از ميان برود.

در آغاز بحث يادآور شديم كه اين سخن، پندارى بيش نيست، و برترى طلبى انسان و فزون خواهى او، منحصر به مسائل اقتصادى و امور مادى نيست كه در صورت محو اختلاف طبقاتى مايه نزاع و جدال از بين برود بلكه براى جلوگيرى از جاه طلبى و خودخواهى ها، وجود حكومت لازم و ضرورى است، هر چند اختلاف طبقاتى در كار نباشد.

2. گروهى كه در پى جرم و جنايت و فساد و هوسرانى هستند محيط هاى هرج و مرج و بى نظمى و ناامنى به نفع آنان تمام مى شود، و پيوسته مى خواهند از آب گل آلود ماهى بگيرند، اين گروه از بردن نام كومت و دولت، نام قوه مجريه و قضائيه، سخت خائف و بيمناكند، زيرا مى دانند كه وجود نظم، مانع از جرم و جنايت و تجاوز و شرارت آن ها مى گردد و به خودكامگى آنان پايان مى بخشد.

3. گروهى كه از شنيدن لفظ دولت و حكومت به ياد حكومت هاى زورگو و خودكامه مى افتند كه پيوسته در خدمت اقويا بوده و جز مكيدن خون ملت، و