3

هرمنوتيك فلسفى

تفسير متون دينى بلكه تفسير مطلق متن از نظر روش شناختى بيان گرديد، و يادآور شديم كه در طول 14 قرن مفسران اسلامى (بلكه نويسندگان تعليقه ها و تحشيه ها) بر هر كتابى، هدفى جز كشف مقاصد مؤلف نداشتند، و به تعبير صحيح تر كشف مقاصد الهى را تعقيب مى كردند مسلماً هر موضوعى به تناس بواقعيت آن، روشى براى تفسير دارد كه تا حدى با آن آشنا شديم.

ولى «فريدريش شلاير ماخر»[1] (1768 ـ 1834) كه او را بنيانگذار هرمنوتيك جديد شناخته اند، نظريه اى دارد كه بايد آن را هرمنوتيك فلسفى ناميد و انديشه هاى او عمدتاً حول دو محور مى گردد:

1. آگاهى از فرهنگ و شرايط حاكم بر مؤلف به هنگام نگارش كتاب.

2. آگاهى از ذهنيت خاص مؤلف.

اين دو محور را مى توان به صورت ذيل نيز مطرح كرد:

1. فهم دستورى انواع عبارات، و صورت هاى زبانى فرهنگى كه مولف در آن