نوع اصالتى قائل باشد، روانى كهبه صورت مرموزى بر تمام ابعاد و اجزاء جسم حكومت كند و همه نيروها را در جهت واحدى تسخير نمايد و پيش براند، و مركب با تمام اعضاء و اجزاء گوناگون خود، به صورت واحدى درآيد، و تحليل اعضاء آن و جايگزين شدن اجزاى ديگرى به جاى آن، در صورت بقاء روح و روان، لطمه اى بر وحدت آن وارد نگردد.

كسانى كه دخالت هر عضوى از اعضاى انسان را به گونه اى تشريح مى كنند كه سرانجام مانند دخالت پيچ و مهره هاى ماشين، جلوه مى نمايد، چنين افرادى نميتواننددم از ارتباط ارگانيك نه در انسان و نه در اجتماع بزنند.

اين كه مى گويند: «اگر معده را برداريم، ديگر به درد نمى خورد، پس ارتباط آن، ارتباط ارگانيك است». اين سخن دليلى بر ارتباط ارگانيكى نمى شود، زيرا اگر پيچ ماشين را نيز از آن جدا كنيم ديگر به درد نمى خورد. مگر اين كه در همان مورد و يا در مورد مشابه آن به كار ببريم.

اگر حركت جامعه روى نوار مرزى تاريخ، ملازم با تكامل است، چرا ستاره برخى از تمدن ها افول نموده و يا در حال غروب است. سرانجام هيچ تمدنى باقى نمانده و به دست نابودى سپرده مى شوند.

يادآور مى شويم ناسازگارى ميان آن دو در صورتى است كه تكامل جامعه ها يك امر غير ارادى بدانيم، و در غير اين صورت ناسازگارى ميان آن دو نيست زيرا بر تكامل جامعه ها، همان سايه افكنده كه بر كارهاى فردى سايه افكنده است، از اين جهت به عللى كه از اختيار جامعه سرچشمه مى گيرد، ستاره برخى از تمدن ها