ايمان وادارد:

(لو شاء الله لامن فى الارض كلّهم جميعاً أفأنت تكره النّاس حتّى يكونوا مؤمنين).[1]

«و اگر خدا مى خواست تمام كسانى كه روى زمين هستند، همگى (به اجبار) ايمان مى آوردند; آيا تو مى خواهى مردم را مجبور سازى كه ايمان بياورند».

امّا در مورد اعلاميه جهانى حقوق بشر و درج آزادى عقيده در آن، بايد گفت كه بجا است عبارت «آزادى انديشه» جايگزين «آزادى عقيده» شود.

توضيح آن كه كلمه «عقيده» از لغت «عقد» به معناى گره خوردن، مشتق شده است و عقيده به باورى گفته مى شود كه با جان و روح انسان گره خورده و به آن بسته شده است. گاه عقيده از مسيرى صحيح و به طور روشمندانه و عالمانه به دست مى آيد و گاه به طرزى غير روشمندانه و عالمانه به دست مى آيد و گاه به طرزى غير روشمندانه و غير عالمانه. عقايدى كه از راه تفكر و تحقيق، روشمندانه به دست آمده اند و از رهزن هاى فهم درست خلاصى يافته اند، به شرحى كه گذشت البته كه قيمتى و ارج نهادنى است. امّا عقايدى كه از راه تقليد كوركورانه، پيروى از هوس ها، خواسته ها، گمان ها، حدس ها و خرافه ها به دست آمده اند فاقد هر گونه ارج و ارزشى هستتند.

اى بسا عقيده هايى كه هيچ مبناى فكر يندارد. صرفاً مبنايش تقليد است، تبعيت است، عادت است، حتى مزاحم ازادى بشر است. آن چه كه از نظر آزادى