از بلوغ و پذيرش اسلام، از اسلام برگردد. مرتد ملى به كسى گفته مى شود كه والدين او هر دو غير مسلمان باشند و پس از بلوغ پذيراى اسلام شود و سپس به اسلام برگردد.

در مورد حكم مرتد، فقهاى شيعه بين مرد و زن مرتد تفاوت قايل اند. زن مرتد ـ فطرى يا ملّى ـ در صورت توبه كردن، توبه ى او پذيرفته است و احكام ارتداد از او برداشته م يشود، و در صورت توبه نكردن، زندانى و تعزير مى شود.

امّا حكم مرتد فطرى با مرتد ملى تفاوت است. رأى مشهور فقها آن است كه توبه ى مرتد فطرى پذيرفته نيست و حكم او اعدام است، امّا مرتد ملّى مى تواند توبه كند و از ارتداد دست بردارد، و در غير اين صورت، حكم او اعدام خواهد بود.

قابل ذكر است كه توبه اى كه در اين مباحث مطرح است، توبه ظاهرى و فقهى است كه در مقابل حاكم شرع انجام مى گيرد و چه بسا فرد توبه كننده، واقعاً و باطناً دست از ارتداد خود نكشيده باشد. امّا توبه ى واقعى و باطنى كه فرد در نهاد خود از كرده ى خويش پشيمان شود و به آغوش اسلام برگردد، قطعاً و بدون ترديد نزد خداوند پذيرفته است و عذاب اخروى را از او باز مى دارد، هر چند در مورد مرتد فطرى، مانع از كيفر دنيوى او نمى شود.

توبه ى ظاهرى در مقابل دادگاه شرعى و بازدارنده ى از كيفر دنيايى است، امّا توبه ى واقعى و باطنى، در مقابل خداوند و بازدارنده ى از عقوبت اخروى است.

اكثر فقهاى اهل سنت، بى آن كه تفاوتى بين زن و مرد و مرتد فطرى و ملى قايل باشند، توبه ى مرتد را مقبول و مانع از اجراى كيفر مى دانند و در غير اين