جوانىّ و پيرىّ و فقر و غنى *** نپايند چون مهر و مردادها

غنيمت شماريد اين عمر خويش *** چو عمّار و سلمان و مقدادها

همه، مال و مكنت كه در دست ماست *** غبارى است در معرض بادها

نماند بجز نام در اين جهان *** كه آن هم روَد آخر از يادها

مگر نام آن با خدا مردمى *** كه از قيد نفسند آزادها

زآثار نيكويشان باقى اند *** چو دارند پاينده بنيادها

بشر سوزد از آتش كفر و جهل *** ز هر سو بلند است فريادها

همه، تشنه دين و دانايى اند *** همه، چشم در راه امدادها

يقين علم و دين، از ميان مى برند *** همه رنج و غم ها و بيدادها

بياييد گرد هم آييم ما *** بكوشيم در راه ارشادها

كه تقديم قرآن و عترت كنيم *** ز هر حوزه علم، استادها

(حسان) توشه برگير تا فرصت است *** كه تقوا بوَد بهترين زادها

نويسنده اين سطور، دوران كهولت را مى گذراند، و تنها انتظار او اين است كسانى كه با اين نويسنده از طريق نوشته هايش آشنايى داشتند، او را با دعاى خير بدرقه، و طلب مغفرت نمايند.