از اسلام بوده، مورد تصويب اسلام نمى باشد. اگر در برخى از مراحل، بردگى را امضا كرده مقصود اسيران جنگى است كه بهترين راه براى حفظ و نگهدارى و هدايت و آشنا سازى آنان به مبانى اسلام اين بوده كه آن ها را در ميان خانواده هاى مسلمان جاى دهد تا با هم زندگى كنند، و ضمن استفاده از نيروى كار آن ها به تدريج و به بهانه هاى مختلف آزاد شوند.

در اين جا پاسخ يك پرسش باقى است كه چرا اسلام پس از انتشار و پس از به قدرت رسيدن، بردگى پيشين را يك روزه و به صورت انقلابى لغو نكرد؟

چنين فكرى بسيار خام و ناپخته است و حاكى از عدم تجربه در امور اجتماعى و انقلابى است زيرا با در نظر گرفتن وسعت و رواج كامل بردگى در آن روز و سر و كار غالب مردم با خريد و فروش بنده ها، و اين كه سرمايه ى عدّه اى را همين برده ها تشكيل مى داد، تحقق عملى آن امكان پذير نبود.

راستى عجيب است موقعى كه مى خواستند بردگى را در آمريكا الغا كنند، يك جنگ خونين چهار ساله اى رخ داد و عده ى زيادى به خاك و خون كشيده شدند، با اين حال چه طور مى توان باور كرد ك الغاى دفعى قانون بردگى هنگام ظهور اسلام، در آن دنياى تاريك و آشفته قابل عمل باشد و عكس العمل هاى سختى به دنبال نداشته باشد؟!