متضاد و مخالف خود، بايد آزاد باشند تا آن جا كه دست به شمشير نزنند، و بر ضدّ نظام، مسلّح نگردند، هم چنان كه امام على(عليه السلام) با مخالفان خود چنين رفتار كرد.

روزى امام(عليه السلام) بر كرسى خطابه قرار داشت و مردم را پند مى داد. ناگهان يك نفر از خوارج از گوشه ى مسجد فرياد زد: «لا حكم الاّ لله»أ وقتى شعار او تمام شد، فرد ديگرى برخاست و همان شعار را تكرار كرد و بعد گروهى برخاستند و همان شعار را سر دادند.

امام(عليه السلام) در پاسخ به آنان فرمود: سخنى است به حق، اما از آن معنى نادرستى اراده مى شود باطلى را دنبال مى كند. سپس فرمود: «امّا انّ لكم عندنا ثلاثاً ما اصبحتمونا» يعنى: تا وقتى كه با ما هستيد از سه حق برخورداريد (و جسارت ها و بى ادبى هاى شما مانع از آن نيست كه شما را از اين حقوق محروم سازيم).

1. «لا نمنعكم مساجد الله ان تذكروا فيها اسمه»: از ورود شما به مساجد خدا جلوگيرى نمى كنيم تا در آن جا نماز بگزاريد.

2. «لا نمنعكم من الفىء ما دامت أيدكم مع أيدينا»: شما رااز بيت المال محروم نمى كنيم مادامى كه در مصاحبت ما هستيد (و به دشمن نپيوسته ايد).

3. «لا تقاتلكم حتّى تبدؤونا»: تا آغاز به جنگ نكرده ايد، با شما نبرد نمى كنيم.[1]

ولى اين دستاويز مغالطه اى بيش نيست زيرا معارضان امام، در اصول، باوى مخالف نبوده و آزاد گذاردن آنان لطمه به توحيد و نبوت، و يا اصول اجتماعى و اخلاقى اسلام وارد نمى ساخت، آنان با حكومت امام مخالف بودند در اين صورت