نويسنده مى گويد: بازنگرى در عقايد اسلامى، نه تنها پاسخ منفى به آن، با اشكال روبرو است، بلكه پاسخ مثبت به آن نيز خالى از چالش نيست، زيرا در اين صورت، خطر ديگرى مسلمان را تهديد مى كند و آن كم ارزش شمردن قرآن به عنوان وحى منحصر به فرد، و نهايى خداوند و خاتميت حضرت محمد است.

يادآور مى شويم: پاسخ مثبت مى تواند به سه صورت مطرح باشد:

1. بازنگرى در عقايد قطعى و برهانى به خاطر ايجاد همزيستى مسالمت آميز.

به اين كار، نه خرد اجازه مى دهد و نه شرع.

2. زندگى مسالمت آميز پيروان شرايع در كنار يكديگر بدون دگرگونى در اصول مورد قبول هر كدام، در گرو تحريف دين الهى نيست. اميرمؤمنان على(عليه السلام) در فرمان خود به استاندار وقت نوشت:

«ولا تكوننّ لهم سبعاً ضارياً تغتنم أكلهم لانهم صنفان اما أخ لك فى الدّين أو نظير لك فى الخلق».[1]

«براى آنان حيوان درنده اى مباش كه خوردن آن ها را غنيمت بشمارى زيرا آن ها بر دو گروهند يا برادر دينى تو هستند يا انسان هايى مانند تو».

نويسنده زير اين عنوان به سه مطلب اشاره مى كند: