شخصيت امام جواد(عليه السلام) از ديدگاه دانشمندان

سخنان و مناظرات امام جواد و حلّ مشكلات بزرگ علمى و فقهى توسط آن حضرت، تحسين و اعجاب دانشمندان و پژوهش گران اسلامى اعم از شيعه و سنى را برانگيخته و آنان را به تعظيم در برابر عظمت علمى امام واداشته است و هر كدام او را به نحوى ستوده اند. به عنوان نمونه، «سبط ابن جوزى» مى گويد: «او درعلم و تقوا و زهد و بخشش بر روش پدرش بود».[1]

«ابن حجر هيتمى» مى نويسد: «مأمون او را به دامادى انتخاب كرد، زيرا با وجود كمى سنّ، از نظر علم و آگاهى و حلم، بر همه دانشمندان برترى داشت».[2]

«شبلنجى» مى گويد: «مأمون پيوسته شيفته او بود، زيرا با وجود كمى سنّ، فضل و علم و كمالِ عقل خود را نشان داده، برهان (عظمت) خود را آشكار ساخت».[3]

اسـتاد شيـعه «شيـخ مفـيد»، و «فـتّال نيشـابورى» از آن حضـرت چنـين ياد مى كنند: «مأمون شيفته او شد، زيرا مى ديد كه او با وجود كمى سنّ، از نظر علم و حكمت و ادب و كمال عقلى، به چنان رتبه والايى رسيده كه هيچ يك از بزرگان علمى آن روزگار بدان پايه نرسيده اند». [4]

«جاحظ عثمانى معتزلى» كه از مخالفان خاندان على(عليه السلام) بوده[5]، امام جواد را در