صندوق را باز كن و بقچه اى را كه در داخل آن است با همان مهرى كه دارد به اين جا بياور.

…

طولى نكشيد كه غلام، لباس را به همان شكل كه قبلاً مهر شده بود آورد و در برابر هارون نهاد. هارون دستور داد مهر آن را بشكنند و سرآن را باز كنند. وقتى كه بقچه را باز كردند ديد همان لباس است كه عيناً تا شده باقى مانده است!

خشم هارون فرو نشست و به على گفت: بعد از اين هرگز سخن هيچ سعايت كننده اى را درباره تو باور نخواهم كرد، وآن گاه دستور داد جايزه ارزنده اى به او دادند و شخص سعايت كننده را سخت تنبيه كردند![1]

مبارزات منفى امام هفتم با حكومت هارون

چنان كه گذشت: در زمان حكومت منصور و هارون، قيام هاى مسلحانه پى درپى و متناوب علويان و بنى هاشم با شكست رو به رو گرديد و با شهادت رهبران اين نهضت ها و شكست نيروهاى طرفدار آنان، عملاً ثابت شد كه در آن شرايط، هرگونه اقدام حاد و مسلحانه محكوم به شكست است و بايد مبارزه را از طريق ديگرى تعقيب كرد. از اين نظر پيشواى هفتم از دست زدن به اقدامات حاد و تند چشم پوشيده بود و تنها به سازندگى افراد، بيدارى افكار، معرفى ماهيت پليد حكومت عباسى و گسترش هر چه بيش تر افكار تشيع در جامعه مى پرداخت.

بر اساس همين برنامه بود كه يكى از راه هاى مبارزه با حكومت هارون را تحريم همكارى و هر نوع هميارى شيعيان با دستگاه حاكم مى دانست و كسانى را كه با آن ها در ارتباط بودند، توبيخ مى كرد. علاوه بر اين، امام در هر مناسبتى،