به يادگار گذاشت كه مهمترين آن ها عبارتند از:

1. «ريحانة الأدب فى تراجم أحوال المعروفين بالكنية أو اللّقب» كه مشتمل بر شرح احوال و آثار علما و دانشمندان به ويژه رجال و علماى شيعه اماميّه است و از كتاب هاى مرجع به شمار مى آيد و چاپ چهارم آن در هشت مجلّد در سال 1374 به وسيله كتابفروشى خيّام صورت گرفته است.

2. «كفاية المحصّلين فى تبصرة أحكام الدّين» كه جلد اوّل آن در سال 1354 هجرى قمرى در تبريز چاپ سنگى شده بود و در سال 1380 با كوشش اين حقير و استاد شيخ جعفر سبحانى به وسيله انجمن آثارومفاخرفرهنگى در دو جلد چاپ و منتشر شد.

3. «حياض الزّلائل فى رياض المسائل» كتابى فقهى در باب طهارت از رياض آقا سيّد على كه معروف به «شرح كبير» است.

4. «ديوان المعصومين»، درباره اشعار منقول و منتسب به ائمّه معصومين كه با اهتمام استاد شيخ جعفر سبحانى همراه با مقدّمه فاضلانه ايشان در سال 1383 در قم چاپ و منتشر شده است.

مدرّس تبريزى توجّه و عنايت فراوانى به زبان و ادب فارسى داشت و كتاب هاى زير در اين زمينه از او باقى مانده است:

1. «فرهنگ نوبهار» كه لغت فارسى به فارسى و در برگيرنده نوزده هزار واژه است كه در سال 1348 هجرى قمرى در دو مجلّد در تبريز چاپ شده است.

2. «فرهنگ بهارستان» شامل لغات مترادف فارسى كه در نوع خود كم نظير است و در سال 1349 هجرى قمرى در تبريز چاپ شده است.

3. «فرهنگ نگارستان» كه به صورت خطّى باقى مانده است.

از كتاب هاى مهمّ مدرّس تبريزى كه به صورت خطّى باقى مانده، كتاب «قاموس المعارف» است در شش مجلّد، شامل چهار هزار و هفت صفحه كه چهل و پنج هزار مدخل را در بر گرفته و در حقيقت دائرة المعارفى است كه مدرّس، يك تنه تأليف آن را عهده دار بوده است.

مرحوم مدّرس تبريزى براى تكميل و چاپ ريحانة الادب از سال 1324 تا سال 1332 در تهران رحل اقامت افكند و در مدرسه سپهسالار قديم ساكن شد تا آن كتاب را به پايان رسانيد.

سپاس و منّت خداوند بزرگ را كه در عنفوان جوانى هنگامى كه در آستان بيست سالگى بودم، مدرّس تبريزى را همچون چراغى فروزان فرا راه من داشت و من توفيق يافتم از سال 1327 تا سال 1330 از محضر پرفيض او مستفيض شوم و مسلّماً او سهمى به سزا در تشكّل شخصيّت علمى و عملى من داشته است. او با مناعت طبع و بزرگوارى و قناعت و پارسائى و بى اعتنائى به ثروت و مكنت و جاه و رياست دنيائى درس هائى به من آموخت كه ارزش آن از مباحث شرح لمعه شهيد و مكاسب شيخ كمتر نبود. خداوند باران هاى غفران خود را بر او فرو ريزاناد و او را در بهشت هاى برين خود جاى دهاد.

مرحوم مدرّس تبريزى مصداق واقعى همان فقيه به حقّى بود كه حضرت اميرالمؤمنين(عليه السلام) در روايت ألا