جمله « اَلْيَوْمَ اُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّباتُ» مربوط به روز « غدير» نيست، ناچار دوتاى اولى نيز به آن روز مربوط نخواهد بود.

ولى اين استدلال در صورتى صحيح است، كه هدف و زمينه هرسه جمله يكى باشد، در صورتى كه چنين نيست، زيرا جمله سوم يك حكم تشريعى را بيان مى كند در صورتى كه دو جمله نخست در صدد بيان يك واقعيت خارجى است و بيانگر يأس كافران و اكمال دين مى باشد، ولحن اعتراض آميزى دارد، و با لحن تند به مسلمانان هشدار مى دهد و مى گويد: ( فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ) از كافران نترسيد، از من بترسيد ، و با اختلافى كه از نظر هدف و زمينه ميان اين سه جمله موجود است، چطور مى توان اين سه جمله را ناظر به يك هدف دانست؟

نتيجه اين كه: مقصود از اكمال، تكميل اساس دين است نه فروع آن، و با ورود احكامى چند از فروع در اين سوره، دين كامل نمى گردد، خصوصاً برخى از همين احكام ( مانند احكام گوشت) قبل از نزول اين سوره، در سوره هاى ديگر مشروحاً نيز نازل گرديده است و ما بايد روزى را پيدا كنيم كه در آن روز اين دو حادثه ( تكميل دين و يأس كافران) باهم محقق گرديده اند و آن روز جز روز «غدير»، روز ديگرى نيست و آن روزى است كه اميرمؤمنان على (عليه السلام)به جانشينى پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) برگزيده شد.

مدارك نزول آيه در « غدير »

در آغاز بحث ياد آور شديم كه مفسران و محدثان اسلامى نزول آيه را در روز