مردود است با ظاهر آيه قرآن تطبيق نمى كند.

1 ـ «متشابه» در لغت عرب به دو چيز همشكل و همرنگ وبه اصطلاح شبيه هم مى گويند، وبه خاطر قدر مشترك هائى كه ميان دو شيئ موجود است انسان به دشوارى مى تواند آن دو را از يكديگر جدا سازد اگر به خاطر داشته باشيد قرآن درختهاى « زيتون» و «انار» را متشابه خواند زيرا اين دو درخت درحالى كه از نظر ميوه كاملاً متمايز مى باشند ولى از نظر ساختمان درخت، كاملاً متشابه وهم رنگ وهم شكل هستند و همچنين است ديگر موارد استعمالات لفظ « متشابه».

بنابراين، تفسير «متشابهات» به « مجهولات» وموضوعاتى كه درك آنها از حيطه عقل و خرد انسان بيرون است يك نوع تفسير به رأيى است كه پيامبر گرامى، مسلمانان را از آن باز داشته است زيرا دو شيئ « متشابه» بابى است، مجهول و نامعلوم بودن يك شيئ باب ديگرى است و حقيقت ذات خدا، وكيفيت علم و قدرت او، و واقعيت فرشته و پرى و يا برزخ و قيامت از قبيل اشياء مجهول و نامعلوم است نه از امور « متشابه»، واقعيت « تشابه» مربوط به دو چيز است كه به عللى به يكديگر ملتبس ومشتبه مى شوند درحالى كه حقايق مجهول و نامعلوم و خارج از افق ذهن انسان خاكى، خود به خود مجهول و نامعلوم هستند بدون اينكه پاى مقايسه و مشابهتى به ميان مى آيد.

2 ـ صريح آيه اين است كه « محكمات » اساس، ريشه و به اصطلاح خود آيه «ام الكتاب» است و مقتضاى آن اين است كه مشكل متشابهات از طريق مراجعه به «ام الكتاب» حل مى شود و هرنوع اشتباه به وسيله آيات محكم، از آيات متشابه برطرف مى گردد و سرانجام انسان از طريق ارجاع متشابه به محكم از مفاد واقعى