« بلكه خدا را پرستش كن واز زمره سپاسگزاران باش».

چيزى كه باعث شده كه نويسنده تفسير اشتباه نمايد و تصور كند كه «شكرتم» به معناى « عبدتم» است همان تصادق مصداقى است.

زيرا نوعاً مى بينيم كه شكر و سپاسگزارى از طريق عبادت تحقق مى پذيرد از اين جهت نويسنده تصور كرده است كه واقعاً معناى « شكرتم» همان « عبدتم» است، در صورتى كه اجتماع در مصداق غير اتحاد درمفهوم است ويكى از علل اشتباهات نويسنده تفسير همان خلط مصداق به مفهوم است.

از لابلاى برخى از عبارات نويسنده استفاده مى شود كه ايشان مدعى است كه شكر درتمام قرآن، به معناى اطاعت از اوامر و مقررات خدا است و كفر تجاوز از حدود است [1].

جاى شك نيست كه اطاعت از نظر و مفهوم مصداق اعم از عبادت است زيرا چيزهائى مايه تقرب بنده به خدا و اطاعت از اوامر او محسوب مى شود مانند نيكى كردن و دستگيرى نمودن ولى هرگز اين نوع كارها مصداق عبادت به معناى پرستش نيست درچنين صورت نويسنده دو اشتباه را مرتكب شده است.

1 ـ گاهى لفظ « شكر» را به معناى « عبادت» گرفته و گاهى آن را با « اطاعت» تفسير نموده است در صورتى كه اين دو لفظ از نظر سعه و ضيق يكسان نيستندو عبادت اخص از اطاعت است .

2 ـ خلط مصداق به مفهوم نموده و از آنجا كه برخى از مصاديق اطاعت مصداق عبادت نيز هست تصور كرده كه واقعاً معنى، شكر همان اطاعت است ولى