گفت پس از من، بد جانشنيانى برايم بوديد ( و آئين مرا ضايع كرديد) آيا در فرمان پروردگارتان عجله نموديد؟ سپس الواح را افكند و سر برادر خود را گرفت ( و با عصبانيت) به سوى خود كشيد، او گفت: فرزند مادرم اين گروه مرا در فشار گذاردند و نزديك بود مرا به قتل برسانند بنابراين كارى نكن كه دشمنان مرا شماتت كنند و مرا با گروه ستمكاران قرار مده».

( قـالَ رَبِّ اغْفـِرْلِـيْ ولإَخـِي وَ اَدْخِلـْنا فـِيْ رَحْمَتِكَ وَ اَنْتَ اَرْحَمُ الرّاحِميْنَ) ( اعراف، آيه 151)

(« موسى )گفت پروردگارا! من و برادرم را بيامرز و ما را در رحمت خود داخل كن و تو مهربان ترين مهربانانى».

( اِنَّ الَّذِينَ اتَّخَذوُا الْعِجْلَ سَيَنالُهُمْ غَضَبٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ ذِلَّةٌ فِيْ الْحَيوةِ الدُّنْيا وَ كَذلِكَ نَجْزِي الْمُفْتَرِينَ) ( اعراف، آيه 152)

« آنها كه گوساله را ( معبود خود) انتخاب كردند به زودى خشم پروردگار و ذلت درزندگى دنيا به آنها مى رسد و اين چنين كسانى را كه ( بر خدا) افتراء مى بندند كيفر مى دهيم».

( وَ الَّذِينَ عَمِلوُا السَّيِّئاتِ ثُمَّ تابوُا مِنْ بَعْدِها وَ آمَنوُا اِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِها لَغَفوُرٌ رَحِيمٌ) ( اعراف، آيه 153)

« آنها كه گناه كنند و بعد از آن توبه نمايند و ايمان آورند ( اميد عفو اورا دارند زيرا) پروردگار تو در پى آن آمرزنده و مهربان است ».

باز قرآن در سوره طه مى گويد: ( فَاِنّا قَدْ فَتَنّا قَوْمَكَ مِنْ بَعْدِكَ وَ اَضَلَّهُمُ السّامِرِىُّ) ( طه، آيه 85)

« ما قوم تو را آزموديم، سامرى آنان را گمراه كرد».

اكنون كه متون و ترجمه آيات را نگاشتيم شايسته است وجوه قابل توجهى را كه در تفسير جمله ياد شده در تفاسير نقل شده است مطرح كنيم همان طور كه در آغاز بحث ياد آور شديم آيه مورد بحث، آيه پنجاه و چهارم در سوره بقره است و به كمك