( فـَاِذا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيْهِ مِنْ رُوحِىْ فَقَعُوا لَهُ ساجِدِينَ فَسَجَدَ الْمَلائِكَةُ كُلُّهُمْ اَجْمَعُونَ) [1].

« آنگاه كه او ( آدم) را به خلقت كامل بياراستم و از روح خود در وى دميدم، براى او به سجده بيفتيد، پس همه فرشتگان سجده كردند».

مى دانيم كه سجده، از مهمترين و عاليترين درجات خضوع است، ولى درعين حال اين سجده از نظر ماهيت، به معناى عبادت آدم نيست، وگرنه هرگز خداى بزرگ به آن فرمان نمى داد.

در جاى ديگر، قـرآن مجيـد، سجده كردن فرزندان يعقوب پيامبـر و حتى خـود آن حضرت را براى يـوسف، حكايت مى كنـد و چنين مى فرمايد:

( وَرَفَعَ اَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ وخَرُّوا لَهُ سُجِّداً) [2].

(يوسف) پدرومادر خود را برتخت نشاند وآنان براى او سجده كردند.

شكى نيست كه چنين خضوعى، پرستش يوسف نبود، زيرا اگر رفتار يادشده، به معناى عبادت وى بود، هرگز حضرت يعقوب كه از پيامبران و مناديان توحيد است، بدين كار مبادرت نمى ورزيد وبه فرزندان خود نيز اجازه چنين رفتارى نمى داد.