شرحها

می‌شود گفت که: این دو آیه، خلاصه و نتیجه‌گیری است از تمام سوره.
توضیح اینکه: در این سوره از سجود ملائکه، مخالفت ابلیس، رانده شدن آدم از بهشت، آمدن پیامبران، ایمان آوردن به آنها، کفر ورزیدن از آنها، گرفتار شدن به بلا در اثر مخالفت، راهنمایی‌های خدا، اثر انفاق، بلای رباخواری و ...
بحث شد. بازده و نتیجه همه اینها آنست که مسلمانان و پیامبرشان، به خدا و ملائکه و پیامبران و کتابهای خدا ایمان بیاورند و اظهار اطاعت کنند و از خدا استعانت جویند که از گناهانشان بگذرد، بلاهای گذشتگان را بسرشان نیاورد و بر دشمنان پیروزشان گرداند، با در نظر گرفتن آنکه خدا کمتر از توانایی انسان تکلیف می‌کند و عمل هر کس هر چه باشد به خودش مربوط است.
285- آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَیْهِ مِنْ رَبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ.
ظاهر آنست که «و المؤمنون» عطف بر «الرسول» باشد، یعنی پیامبر