شرحها

آیات هفتگانه درباره ربا است، ربا نقطه مقابل انفاق است، انفاق بیرون کردن ثروت برای تعدیل جامعه، پر کردن شکافهای آن و به «نوا» رساندن بینوایان است، بعکس ربا که سبب تجمع سرمایه، عمیقتر شدن شکافهای جامعه، گردانیدن ثروت در دست اقلیت محدود و محروم شدن اکثریت است، شخص انفاق کننده هر قدر مفید و محبوب و مؤثر باشد، در مقابل آن، ربا خوار همان اندازه بلکه بیشتر منفور، مبغوض و مضر است. اینست که قرآن به شدت با ربا و رباخواری به مبارزه برخاسته است و روایات، رباخوار را از کسی که با مادرش زنا کند بدتر دانسته‌اند فَاعْتَبِرُوا یا أُولِی الْأَبْصارِ.
275- الَّذِینَ یَأْکُلُونَ الرِّبا لا یَقُومُونَ إِلَّا کَما یَقُومُ الَّذِی یَتَخَبَّطُهُ الشَّیْطانُ مِنَ الْمَسِّ.
اکثر مفسران «یقومون» را برخاستن از قبر در قیامت معنی کرده‌اند، یعنی ربا خواران در قیامت دیوانه از قبرها برمی‌خیزند، در روایات شیعه چنین چیزی یافته نشد ولی اهل سنت از ابن عباس نقل کرده‌اند که رباخوار روز قیامت مجنون و مخنوق برمی‌خیزد [1] در المنار و المیزان «یقومون» را «مشی زندگی» گرفته‌اند یعنی نحوه و طرز زندگی رباخواران همچون دیوانگان