نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 1 صفحه : 520
275- کسانی که ربا میخورند،
زندگی نمیکنند مگر مانند کسی که شیطان در اثر تماس او را مختل الحواس کرده
است، این برای آنست که میگویند: داد و ستد هم مثل ربا است، حال آنکه خدا
داد و ستد را حلال و ربا را حرام کرده است، پس هر که موعظهای از خدایش به
او برسد و (از ربا) دست بکشد آنچه گذشته (نسبت به گناه) برای اوست و کارش
به خدا موکول است و هر که بازگردد آنها اهل آتشند و در آنجا همیشه خواهند
بود. 276- خدا ربا را به تدریج کاهش میدهد (ولی) صدقات را افزون میکند، خدا هیچ ناسپاس گناهکار را دوست نمیدارد. 277-
کسانی که ایمان آورده و کارهای خوب انجام داده و نماز را برپا داشته و
زکاة دادهاند، پاداش آنها نزد پروردگارشان است، (در حتمی بودن پاداش) نه
بیمی دارند و نه غمگین میشوند. 278- ای کسانی که ایمان آوردهاید از خدا بترسید و آنچه (از مطالبات) ربا باقی مانده ترک کنید اگر مؤمن هستید. 279-
پس اگر (ترک) نکردید یقین کنید به جنگی از خدا و رسول، و اگر توبه کردید،
سرمایههایتان برای شماست نه ستم میکنید و نه ستم کرده میشوید. 280- و اگر بدهکار تنگدست باشد (وظیفه) مهلت دادنست تا وقت توانایی، و اگر ببخشید برای شما بهتر است اگر بدانید. 281- بترسید از روزی که به سوی خدا بازگشته میشوید سپس به هر کس آنچه کرده بطور کامل داده میشود و ناقص الاجر نمیشوند.
کلمهها
یتخبطه: خبط و تخبط را به شدت زدن معنی کردهاند ایضا خبط وارد شدن در
کار است بدون بصیرت و از روی اشتباه در نهج البلاغه خطبه 3 آمده: «فمنی
النّاس لعمر اللَّه بخبط و شماس» بنا بر این تخبط وارد کردن در اشتباه و
نامتعادل کردن در بصیرت است در قاموس به معنی افساد نیز آمده است گوید
«تخبطه: افسد».
نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 1 صفحه : 520