نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 1 صفحه : 509
در آثار گناهان به کار رفته است (قاموس قرآن). وجه اللَّه: وجه به معنی چهره و ذات شیء است، مراد از آن در آیه توجه و رو کردن خداست. احصروا: حصر: حبس و تنگ گرفتن احصار نیز به همان معنی است. تعفف: مناعت طبع خود نگهدار بودن. ضربا: در قاموس و اقرب الموارد آمده: «ضرب: تحرک» ظاهرا مراد از آن در آیه تلاش و تکسب است نه مسافرت. سیما: علامتی که چیزی با آن شناخته میشود. الحاف: اصرار و سماجت. «الحف السائل: الح». الباب: جمع لب. آن در اصل به معنی مغز است و در عقل و خرد به کار رود.
شرحها
مضمون آیات فوق در تعقیب انفاق به شرح زیر است. اولا مؤمن مقداری از
منافع کسب و محصول زراعت خویش را در راه خدا انفاق کند، اما آن نفقه باید
به درد بخور و احتیاج رفع کن باشد نه چیزی که اگر به خود شخص بدهند حاضر به
قبول آن نباشد. ثانیا: در این کار با افکار شیطانی و اینکه چرا انفاق
کنم شاید در آینده محتاج شوم، مبارزه نماید زیرا پیوسته این افکار در مغز
انسان خواهد بود. ثالثا: هر که اهمیت انفاق و لزوم آن را بفهمد، کمال و درکی از خدا به وی عطا شده است. رابعا: انفاق را میشود علنی و با اطلاع دیگران و یا بطور مخفی انجام داد. خامسا: فقراء عفیف در این کار مقدم میباشند و نیز همه اینها پیش خدا پاداشی
نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 1 صفحه : 509