نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 1 صفحه : 5
ذی بال لم یذکر فیه بسم اللَّه فهو ابتر [1]. در عدد آیات قرآن اختلاف است سیوطی در «الاتقان» در این زمینه شش قول نقل نموده است: مجموع
آیات قرآن شش هزار آیه است به قولی ششهزار و دویست و چهار آیه به قول
دیگری ششهزار و دویست و چهارده آیه و در قول چهارم ششهزار و دویست و بیست و
پنج آیه، و در قول ششم عدد آیات آن ششهزار و دویست و سی و شش آیه است [2]. در
مجمع البیان، در تفسیر سوره «هل اتی» از علی بن ابی طالب علیه السّلام از
رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله نقل شده: سورههای قرآن صد و چهارده سوره،
و آیات آن ششهزار و دویست و سی شش آیه است. این روایت اهتمام آن حضرت را
نسبت به قرآن مجید روشن میکند. ناگفته نماند اختلاف در تعداد آیات از
شمارش قاریان نشأت گرفته و نسبت به آیات کم و کسری بوجود نمیآورد مثلا
طبرسی درباره سوره بقره میگوید: قاریان کوفی گفتهاند آن دویست هشتاد و شش
آیه است، قاریان بصره دویست و هشتاد و هفت شمردهاند، علماء حجاز دویست و
هشتاد پنج گفتهاند، قاریان شام عدد آیات آن را دویست و هشتاد چهار
دانستهاند، ولی سوره بقره همان است و کم و زیادی ندارد.
مطالب قرآن:
از آیات نامبرده، حدود هزار و صد آیه در زمینه خدا شناسی و استدلال
بوجود حق تعالی از راههای طبیعت و عقل است. همچنین در بیان صفات عالیه خدا
از قبیل: علم، قدرت، حکمت، حیات، رحمت، اراده، تدبیر جهان و امثال آن
میباشد. حدود
[1]- البیان ج 1 ص 461 و در همانجا از مسند احمد ج 2/ 359 از رسول خدا (ص) نقل شده: کل کلام او امر ذی بال لم یفتح بذکر اللَّه عز و جل فهو ابتر او قال اقطع [2] قرآن در اسلام ص 128 تألیف علامه طباطبائی.
نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 1 صفحه : 5