شرحها

در آیات فوق چهار مسئله بررسی شده، یکی عده وفات که برای زنان شوهر مرده تعیین شده، دیگری راجع به خواستگاری آنها و تحریم ازدواج در عده وفات سوم اگر زنی را بدون مهر عقد کند و بخواهد پیش از عمل زناشویی طلاق بدهد، این طلاق مانعی ندارد ولی باید هدیه‌ای نسبت به قدرت مالیش به زن بدهد، چهارم اگر زنی را با تعیین مهر عقد کند و بخواهد پیش از زناشویی طلاق بدهد باید نصف مهر را به زن بپردازد مگر آنکه زن یا ولی او از آن صرف نظر کنند.
234- وَ الَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنْکُمْ وَ یَذَرُونَ أَزْواجاً یَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَ عَشْراً.
زنی که شوهرش مرده باید تا چهار ماه و ده روز عده نگهدارد یعنی در این مدت از ازدواج خودداری کند، اگر چه یائسه یا صیغه باشد، یا شوهرش با او نزدیکی نکرده باشد، در این مدت حرام است لباس الوان بپوشد و سرمه بکشد و کارهای دیگری که زینت حساب می‌شود بکند.
این حکم چند حکمت دارد اولا حامله بودن یا نبودن زن معلوم می‌شود.
ثانیا اقوام مرد جریحه‌دار نمی‌شوند. ثالثا زن وقار و احترام و وفاداری خویش را حفظ می‌کند و اگر بلافاصله ازدواج نماید در نظر مردم مبتذل و بی‌وفا و سبک شمرده خواهد شد. رابعا احترام شوهر متوفی محفوظ می‌ماند.
اقوام جهان برای زن شوهر مرده عقائد گوناگون داشتند، بعضی‌ها زن زنده را با مرد مرده می‌سوزاندند، بعضی‌ها زنان را کشته و با مردان مدفون