شرحها

آیات شریفه درباره تشریع روزه و احکام آنست و در ضمن از دعا و تضرع به درگاه خدا سخن رفته که از بزرگترین عبادتهاست و بر تارک آن وعده عذاب داده شده است.
183- یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَی الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ.
لفظ «کتب» دلالت بر وجوب دارد، آیه صریح است در اینکه در شریعتهای گذشته نیز روزه بوده ولی از اینکه در همه آنها روزه تشریع شده ساکت است «لعلکم تتقون» علت تشریع روزه است. روزه قطع نظر از زیبائیهای دیگرش، یک زورآزمایی و خودشناسی است، شخص روزه‌دار وقتی که دید می‌تواند در مدت معینی از همه ضروریات بدن صرف نظر کرده و گرسنه و تشنه بماند، می‌داند که دست کشیدن از محرمات بر او میسر است.
بدین وسیله درهای تقوا و مقاومت در برابر شهوات به روی شخص باز می‌شود و نیز می‌تواند خود را به انجام واجبات و مستحبات وادارد. اگر گویند:
در این صورت روزه هدف نیست بلکه وسیله است؟ گوئیم: مانعی نیست که روزه در عین هدف بودن وسیله تقوی و پرهیزکاری باشد مانند وضو، با آنکه مقدمه نماز است خود یک عمل عبادی و عامل نزدیکی به خدا می‌باشد، در اینکه روزه خودش هدف و مصداق تقوی و موجب تقرب به خداست شکی نیست. ممکن است