[سوره البقرة (2): آیه 177]

اشاره

لَیْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ لکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ الْمَلائِکَةِ وَ الْکِتابِ وَ النَّبِیِّینَ وَ آتَی الْمالَ عَلی حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبی وَ الْیَتامی وَ الْمَساکِینَ وَ ابْنَ السَّبِیلِ وَ السَّائِلِینَ وَ فِی الرِّقابِ وَ أَقامَ الصَّلاةَ وَ آتَی الزَّکاةَ وَ الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذا عاهَدُوا وَ الصَّابِرِینَ فِی الْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ حِینَ الْبَأْسِ أُولئِکَ الَّذِینَ صَدَقُوا وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ (177)
177- نیکی آن نیست که صورت خود را به سوی مشرق و مغرب کنید، بلکه نیک آن کس است که به خدا و روز قیامت و فرشتگان و کتابهای آسمانی و پیامبران ایمان آورده است، و مال خویش را با آنکه دوست می‌دارد به خویشاوندان و یتیمان و فقراء و درمانده دور از وطن و سائلان و در آزادی بردگان می‌دهد، و نماز می‌خواند و زکاة می‌دهد، و بعهد خود وقتی که می‌بندد وفادار می‌ماند و در برابر محرومیت و مرض و به وقت جنگ استقامت دارند، اینها کسانی هستند که راست گفته‌اند و فقط اینها پرهیزکاران کاملند.

کلمه‌ها

بر: (بکسر باء) نیکی و خوبی، به فتح اول به معنی نیکوکار و نیز به معنی خشکی مقابل دریا است (قاموس قرآن).
ملائکة: فرشتگان. مفرد آن ملک، به عقیده اکثر علماء آن از ماده «الوک» به معنی رسالت است.
قربی: قربی و قرابت به معنی خویشاوندی و نزدیکی نسبی است بقره/ 83.
ابن السبیل: پسر راه، یعنی درمانده دور از وطن.
الرقاب: جمع رقبه، آن در اصل به معنی گردن است، استعمال آن در بنده