کلمه‌ها

مساجد: مسجد اسم مکان است یعنی محل سجده، جمع آن مساجد آید، آن می‌بایست مسجد (بفتح جیم) آید ولی بر خلاف قاعده مسجد به کسر جیم استعمال شده است. در قرآن به معابد اهل کتاب نیز مسجد گفته شده: اسراء/ 1 و 7، کهف/ 21.
مشرق: شرق (بر وزن قمر) و شروق به معنی طلوع آفتاب و اصل آن به معنی روشن شدن است، مشرق اسم مکان و به معنی محل طلوع می‌باشد.
مغرب: غرب به معنی دور شدن است، مغرب محل غروب و دور شدن می‌باشد، غروب آفتاب عبارت است از دور شدن و پنهان شدن آن از نظرها.
ثم: اسم اشاره است به مکان بعید (آنجا).
وجه: وجه به معنی چهره و ذات شی‌ء است ولی در انسان بکار رود، مراد از وجه اللَّه در آیه ذات خداست رجوع شود به قاموس قرآن.
سبحانه: به قول طبرسی اسم مصدر و به قولی مصدر است مثل غفران، نصب آن برای مفعول مطلق بودن است، سبحان اللَّه یعنی خدا را از هر بدی کنار می‌دانم (پاکست او).
قانتون: قنوت: طاعت دائمی، قانتون: پیوسته مطیعان.
بدیع: بدع و ابداع به معنی ایجاد ابتکاری است، بدیع یعنی: آفریننده‌ای