شرحها

در این دو آیه، دو ادعای بیجا از یهود و نصاری نقل و رد شده است. یکی آنکه گویند: بهشت فقط مال یهودی یا نصاری است، دیگر حمله بیجایی که یهود و نصاری بهم می‌کنند.
111- وَ قالُوا لَنْ یَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ کانَ هُوداً أَوْ نَصاری ...
این کلام به دو بخش قسمت می‌شود یعنی: یهودان گفتند جز یهود کسی داخل بهشت نخواهد شد و نصاری گفتند: جز نصاری کسی وارد بهشت نخواهد شد.
این ادعا است باید به این امر دلیل داشته باشند مگر انسانهای دیگر برای وزن شعر آفریده شده‌اند؟! لذا فرموده:
تِلْکَ أَمانِیُّهُمْ قُلْ هاتُوا بُرْهانَکُمْ ... این آرزوهای خود ساخته آنهاست بگو: دلیل بیاورید.
112- بَلی مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَ هُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ این یک قاعده کلی است: بهشت اختصاص به گروه خاصی ندارد خواه مسلمان باشد یا یهودی یا غیر آنها، بلکه گذرنامه بهشت دو چیز است یکی اینکه انسان چهره خویش را تسلیم خدا کند و هر چه او گفته قبول نماید، دیگری آنکه نیکوکار باشد، تسلیم وجه به خدا عبارت اخری تسلیم شدن به خداست یعنی: روی به خدا دوخته و منتظر فرمان باشد و هر چه او فرموده بپذیرد. اگر گویند:
پس غیر مسلمان با این دو شرط اهل بهشت خواهد بود؟ گوئیم: آری اما راجع به توضیح مطلب رجوع کنید به ذیل آیه 62 سوره بقره.