شرحها

در این آیات پس از نقل اینکه: بنی اسرائیل بعضی از پیامبران را کشته و بعضی دیگر را تکذیب می‌کردند، سه ادعای باطل آنها نقل و رد شده است. اول آنکه می‌گفتند: دلهای ما در غلاف است و ما نمی‌توانیم سخن تو را بفهمیم و در قلب ما اثر نمی‌گذارد پس در اینکه ایمان نمی‌آوریم تقصیری نداریم (آیه 88- 90).
دوم آنکه می‌گفتند: ما فقط به توراتی که بر خودمان نازل شده ایمان داریم و فقط به آن پایبندیم (آیه 91- 93) سوم آنکه می‌گفتند: آخرت فقط از برای ما و عنایت خدا مخصوص ما است (آیه 94- 96).
87- وَ لَقَدْ آتَیْنا مُوسَی الْکِتابَ وَ قَفَّیْنا مِنْ بَعْدِهِ بِالرُّسُلِ وَ آتَیْنا عِیسَی ابْنَ مَرْیَمَ الْبَیِّناتِ وَ أَیَّدْناهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ بعد از موسی علیه السّلام پیامبرانی که پشت سر هم آمدند همه پیامبر تبلیغی بودند و شریعت موسی را تبلیغ می‌کردند تا نوبت به عیسی علیه السّلام رسید و انجیل را آورد که به حکم تبصره‌ای بود بر تورات. اما چنان که در ذیل آیه 61 نیز گذشت این پیامبران گروهی به دست بنی اسرائیل کشته شده و گروهی مورد تکذیب و اهانت قرار گرفتند ولی باید دانست که زمان و اشخاص عوض می‌شود اما عمل و کار همان است، به نظر آورید زمان بنی امیه و بنی عباس و این زمان و همه زمان را، خواهید دید که عمل یکسان است.
أَ فَکُلَّما جاءَکُمْ رَسُولٌ بِما لا تَهْوی أَنْفُسُکُمُ استفهام در اینجا برای انکار و توبیخ است و انشاء در معنای اخبار است یعنی: هر وقت پیامبری آمد و حکمی را آورد که خوش نداشتید گروهی را تکذیب کردید و گروهی را کشتید فَفَرِیقاً کَذَّبْتُمْ وَ فَرِیقاً تَقْتُلُونَ.