نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 1 صفحه : 134
بنا بر این
آیات: شفاعت ثابت و مؤثر است ولی به اذن خدا، فرق آیات نفی کننده و این
آیات فقط در اذن خداست، به عبارت دیگر: آن آیات که میگویند شفاعت نیست و
مقبول نمیباشد یعنی: مستقلا و بدون اجازه خدا شفاعتی نیست و اگر باشد
بیاثر است ولی با اذن خدا شفیعانی هستند که شفاعت میکنند و شفاعتشان پیش
خدا مقبول است.
شفاعت کنندگان
روایات اهل بیت علیهم السّلام درباره شفاعت و شافعان زیاد است، مجلسی
رحمه اللَّه در بحار (ج 8/ 29- 63 جدید) بیشتر آنها را نقل کرده است [1]،
شافعانی که در آن روایات یاد شدهاند عبارتند از: رسول خدا و امامان علیهم
السّلام، پیامبران، جبرئیل. حضرت فاطمه، علماء، شهداء، مؤمنان، حتی همسایه
در حق همسایه، روایاتی نیز در کافی و غیره در این زمینه نقل شده است [2] از
جمله شفاعت کنندگان قرآن مجید است چنان که در کافی و نهج البلاغه آمده، و
شفاعت آن پیش خدا پذیرفته است. ملائکه نیز از جمله شفیعانند چنان که از
سوره نجم نقل گردید.
شفاعت نقض غرض نیست
بزرگترین اشکالی که بر شفاعت کردهاند این است که: شفاعت موجب میشود که
جرئت به گناه بوجود آمده بلکه موجب ترغیب به گناه هم میگردد.
[1] قال الصادق علیه السّلام: من أنکر ثلاثة فلیس من شیعتنا، المعراج و المسئلة فی القبر و الشفاعة (روضة الواعظین). [2] قال
الرضا (ع) قال رسول اللَّه (ص) من لم یؤمن بحوضی فلا اورده اللَّه حوضی و
من لم یؤمن بشفاعتی فلا انا له اللَّه شفاعتی ثم قال انما شفاعتی لاهل
الکبائر من امتی فاما المحسنون فما علیهم من سبیل (روضة الواعظین).
نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 1 صفحه : 134