نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 1 صفحه : 121
غمام: ابر. غم در اصل به معنی پوشاندن است، ابر را غمام گویند که
آفتاب و آسمان را میپوشاند، اندوه و غصه را از آن غم گویند که سرور و حلم
انسان را میپوشاند. من: ترنجبین. ماده چسبنده و شیرینی است مانند عسل که از هوا بر سنگ و برگ درختان مینشیند، در اول آبکی است سپس سفت میشود. معنای دیگری نیز دارد. سلوی:
بلدرچین. در برهان قاطع ذیل لغت «کرک» گوید: مرغی است از تیهو کوچکتر است
که به عربی سلوی و به ترکی بلدرچین گویند (قاموس قرآن) اصل آن از سلو به
معنی آرامش میباشد. طیبات: دلچسبها، خوشآیندها، طیب به معنی پاک در مقابل خبیث است نه نجس.
شرحها
مراد از «نعمتی» در آیات گذشته نبوت بود که خدا در بنی اسرائیل قرار
داده است، در این آیات نعمتهای دیگری بیان شده که موجب برتری بنی اسرائیل
بر دیگران است که قسمتی از آنها عبارتند از: نجات از فرعونیان، شکافتن دریا
و گذشتن بنی اسرائیل از آن، عفو از گناه گوساله پرستی، آمدن تورات، سایبان
قرار دادن ابر در صحرای سینا، آمدن من و سلوی و مانند آنها، ذیل آیات نشان
میدهد که در مقابل این همه نعمت ناسپاسی کردهاند، این مطالب به اجمال
نقل شده است زیرا که در سورههای اعراف و غیره که مکی هستند به تفصیل تا
وقت نزول بقره، بیان شده بود. 47- یا بَنِی إِسْرائِیلَ اذْکُرُوا
نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَ أَنِّی فَضَّلْتُکُمْ عَلَی
الْعالَمِینَ
نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 1 صفحه : 121