کلمه‌ها

فضلتکم: فضل در اصل به معنی زیادت است، در قرآن مجید به معنی برتری و احسان و عطیه آمده که همه از مصادیق زیادت هستند (قاموس قرآن) «فضلتکم» به شما برتری دادیم.
العالمین: مراد از عالمین در این آیه مردمان می‌باشد. رجوع شود به سوره حمد/ 2.
تجزی: جزاء اگر ما بعدش «باء- علی» آید به معنی مکافات و مجازات باشد و اگر ما بعدش «عن» آید به معنی قضاء و اداء و بدون آنها به معنی کفایت است، «جزی الشی‌ء: کفی» (قاموس).
شفاعة: واسطه شدن. شفع و شفاعة مصدر هستند به معنی منضم کردن چیزی به چیزی (مفردات).
عدل: (بفتح- عین) عوض. آن در اصل به معنی برابری است. اسم و مصدر هر دو آمده است. آنچه گفته شده از قبیل: مثل، عوض، ضد ظلم، همه از مصادیق معنای اول هستند.
یسومونکم: سوم به معنی تحمیل و چریدن آمده است، لازم و متعدی هر دو به کار رود آن در آیه به معنی تحمیل و وارد کردن است چنان که در فِیهِ تُسِیمُونَ نحل/ 10 به معنی چرانیدن می‌باشد.
یذبحون: تذبیح مبالغه در ذبح است یعنی به طور مداوم یکی پس از دیگری را ذبح می‌کردند (قاموس قرآن) در آیه دیگر آمده یُقَتِّلُونَ أَبْناءَکُمْ اعراف/ 141.
یستحیون: استحیاء طلب حیات و خواستن زنده ماندن است «یستحیون» زنده می‌گذاشتند.