الحمد اللّه [2] الذي جعل المماليك ملوكا، و جوهر السلطنة في قوالب العباد مسبوكا، و الصلوات [3] علي من ختم النبوة مسلوكا. و السلام علي آله و اصحابه- الذين بسيوفهم دم الاعداء مسفوكا [4].
اما بعد: چنين گويد بنده ضعيف رباني، منهاج سراج جوزجاني [5] عصمه اللّه عن الركون الي الفاني، كه اين طبقه [6] مخصوص است، بذكر سلاطين كه بندگان حضرت و چاكران سلطان غازي معز الدين محمد سام طاب ثراه بودند، و در ممالك هندوستان، بتخت سلطنت نشستند، و سرير آن پادشاه بديشان رسيد، همچنانكه بر لفظ مبارك او رفته بود، و پيش ازين تحرير يافته است، ميراث دار پادشاهي گشتند، تارك مبارك ايشان بتاج ملك ارثي آن پادشاه متوج [7] گشت، و آثار انوار دين محمدي، بواسطه دولت ايشان بر صحايف اطراف و اكناف مملكت هندوستان باقي ماند و تا باد چنين باد. اللهم ارحم السلاطين الماضين و ايدنا بنصرة الباقين [8].

سلطان كريم قطب الدين حاتم ثاني طاب مرقده، پادشاه مردانه و بخشنده بود حق تعالي او را شجاعت و كرمي بخشيده بود، كه در شرق و غرب عالم، در عصر او پادشاهي را نبود، و چون حق تعالي خواهد كه تا بنده را در دل خلق عظمتي و فري [10] ظاهر گرداند، بصفت شجاعت و كرم موصوف كند، تا دوست و دشمن را بنوازش و سخا و گزارش وغا مخصوص گرداند، چنانچه اين پادشاه كريم غازي بود، تا از بخشش و كوشش او ديار هندوستان، از دوست و دشمن پر و تهي [11] گشت، بخشش او همه لك (لك) و كشتن او (همه) لك لك بود، چنانچه ملك الكلام بهاء الدين اوشي در مدح اين پادشاه (كريم مي) فرمايد: