سلطان غازي معز الدين طاب ثراه پادشاهي بود بس عادل و غازي و شير دل، و در دلاوري دوم علي ابو طالب بود رضي اللّه عنه، و او را فرزند كمتر بود، يك دختر (بيش) نداشت، از دختر عم خود ملك ناصر الدين محمد ماديني عليه الرحمه، و (بر) خريدن بندگان ترك ايلاع [7] تمام داشت، و بندگان ترك بسيار خريد، و هر يك از بندگان او بجلادت و مبارزت و جان سپاري، در تمام ممالك مشارق شهرت يافتند، و اسم بندگان او در جهان منتشر گشت، و در عهد حيات سلطان هر يك نامدار گشته بودند.
ثقات چنين روايت كرده‌اند: كه يكي از مقربان حضرت سلطنت او جرأتي نمود و عرضه داشت كرد (كه) چون تو پادشاهي را كه در بسيط ممالك (اسلام) در علو شأن [تو] هيچ پادشاهي نيست، پسران بايستي [8] دولت ترا (تا) هر يك ازيشان وارث مملكتي بودندي از ممالك گيتي، و بعد از انقراض عهد اين [9] سلطنت، ملك درين خاندان باقي ماندي. بر لفظ مبارك آن پادشاه طاب ثراه رفت: كه ديگر سلاطين [10] را يك فرزند و يا دو فرزند باشد مرا چندين هزار فرزند است، يعني بندگان ترك، كه مملكت من