بهرام گور، پسر يزد جرد الاثيم [3]، مرد فاضل و شجاع و كريم، و در جلادت آيتي بود، و به همه جهان در عصر خود داستان نيكوئي بود، و آنچه او كرد از مردانگي، كس را از پادشاهان ميسر نبود، پدرش يزدجرد را فرزند نميزيست چون بهرام گور بزاد، او را بملك عرب، نعمان بن امرء القيس سپرد، كه از دست پدرش يزدجرد و همچنان پدرانش از دست ملوك عجم نصب بودند يزدجرد بهرام را به نعمان سپرد، تا بهرام را در هواي عرب بپرورد، مگر بزيد. نعمان او را بعرب برد، و بجهت او قصر خورنق در مدت بيست سال بساخت، گچ آنرا به شير تر كرد، دويست ارش [4] بالاء آن قصر بود، بهرام را به شيردايگان عرب و عجم كه از نسل بزرگان بودند بپرورد، و در برابر ايوان [5] قصر خورنق ديهي بود سدير [6] نام، كه از خوشي هواي آن، و كثرت رياحين و درختان، مانند بهشت بود بر لب آب فرات. نعمان ملك عرب ترك ملك گرفت و بعبادت مشغول شد، پسرش منذر [7] بن نعمان بتخت نشست بهرام را مي‌پرورد، و اين منذر [7] پسري داشت همزاد بهرام. هر دو را ادب و هنر فراوان بياموخت