مجملى درباره شريف ابو الحسن علي بن محمّد بن علي بن محمّد العمرى المعروف بابن الصوفي

از ترجمه حال وشرح زندگانى مرد بزرگى كه اعاظم علماى نسب وأدب از او به عنوان «الامام العالم» [١] تعبير مى كنند ، ودرباره اش مى گويند : «انتهى إليه علم النسب في زمانه ، وسخّر الله له هذا العلم» [٢] ويا «والمتأخّرون من النسّابين كلّهم عيال عليه ، وما فيهم إلاّ من يروي عنه ويسند إليه» [٣] وفقيه بزرگوار دقيق النظرى چون «ابن ادريس عجلى حلّى» رحمه‌الله بگفته او استناد واحتجاج مى فرمايد [٤].

يعنى مؤلّف عاليقدر «المجدى» شريف ابو الحسن عمرى ابن الصوفي متأسّفانه نه تنها اطّلاع چندانى كه حاوى گزارش جامعى از حيات او باشد در دست نيست ، بلكه حتّى تاريخ دقيق ولادت ووفات اين مرد جليل القدر نيز معلوم نشده است.

بدون آنكه ادّعاى استقراء مراجعى را كه محتملا ممكن است درباره شريف عمرى سخنى گفته باشند ، داشته باشد ، بايد بعرض برساند كه غالب آنچه را كه ارباب معاجم واصحاب تراجم راجع به «عمرى» ذكر فرموده اند ، متّخذ از همان مطالبى است كه خود «عمرى» در «المجدى» درباره شخص خود وكتابش بيان كرده است.

[١] سيّد اجل شمس الدين فخّار بن معد در «الحجّة الذاهب» ص ٢٧.

[٢] ابن عنبه ره در «عمدة الطالب» ص ٣٦٨.

[٣] سيّد شريف سيّد على خان مدنى در «الدرجات الرفيعة» ص ٤٨٥.

[٤] السرائر ص ١٥٥ ، چاپ سنگى طهران.