علامه عبد علی بن جمعه عروسی در تفسیر نور الثقلین، و سید هاشم بحرانی قدّس سرّه در تفسیر برهان، و علامه شیخ جلال الدین، عبد الرحمن سیوطی، در تفسیر درّ المنثور، فی قوله تعالی: «الَّذِینَ هُمْ فِی صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ»، [2] روایاتی را نقل فرموده‌اند، از جمله:
1. در کتاب کافی، علی بن ابراهیم با اسنادش از حلبی، و او از ابی عبد اللّه، امام صادق علیه السّلام، روایت کند که آن حضرت فرمود: «اذا کنت فی صلاتک، فعلیک بالخشوع و الاقبال علی صلاتک؛ فان اللّه تعالی یقول:" الَّذِینَ هُمْ فِی صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ".»؛ یعنی چون در حال نماز خواندن باشی، پس همانا بر تو لازم است که خشوع کنی و به نمازت توجّه داشته باشی؛ که خدای تعالی می‌فرماید: «الَّذِینَ هُمْ فِی صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ.» [3]
2. در اصول کافی با اسنادش تا مسمع بن عبد الملک، از ابی عبد اللّه، امام صادق علیه السّلام، روایت کند که آن حضرت فرموده: «قال رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله: ما زاد خشوع الجسد علی ما فی القلب، فهو عندنا نفاق.»؛ یعنی پیامبر خدا صلّی اللّه علیه و آله هرچه خشوع بدن بر خشوع قلب زیادتر باشد، آن زیادی در نزد ما نفاق است. [4]
3. در تفسیر علی ابن ابراهیم فی قوله: «الَّذِینَ هُمْ فِی صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ»، فرموده: از هر چه نارواست، چشم‌پوشی کن و به نماز توجّه داشته باش. [5]
4. در مجمع البیان، فی قوله تعالی: «الَّذِینَ هُمْ فِی صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ»، فرمود: روایت شده که پیامبر صلّی اللّه علیه و آله مردی را دید که در حال به‌جا آوردن نماز، با ریشش بازی می‌کند.