فرهنگ قرآن - امامی، عبد‌النبی - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبد‌النبی جلد : 1 صفحه : 671

21. «من لهج بالحکمة، فقد شرّف نفسه.»: هرکه به حکمت، حریص باشد، پس در حقیقت، نفس خود را بلندمرتبه گردانیده است.
22. «مجلس الحکمه غرس الفضلاء.»: مجلس حکمت، درختکاری افراد فاضل است.
23. «لا تجتمع الشّهوة و الحکمة.»: شهوت و حکمت با هم جمع نمی‌شوند.
24. «لا تسکن الحکمة قلبا مع شهوة.»: حکمت در دلی که با شهوت باشد، ساکن نمی‌شود.
25. «من عرف بالحکمة لاحظته العیون بالوقار.»: هرکه به حکمت شناخته شود، چشم‌ها او را به وقار بنگرند.
پروردگارا! تو عزیزی، تو حکیمی: «إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ»،* به پیامبران بر حسب شؤونشان، حکمت عنایت کرده‌ای، و از غیر پیامبرانت، کسانی را برای اعطای حکمت برگزیده‌ای. خدایا! تو را به عزیز بودن و حکیم بودنت سوگند می‌دهیم، که به ما حکمتی را که وسیله معرفت نسبت به معارف قرآن کریم باشد، و با همراهی عقل و علم، و اندیشه و تفکّر در آفاق و انفس، سبب کمال معرفت به توحید تو گردد، و با بکارگیری فهم و عقل، سبب معرفت به امام زمان شود؛ یعنی آن حکمتی که به لقمان علیه السّلام اعطا فرمودی، و در آن، خیر کثیر است، به ما اعطا کنی؛ هم‌چنین توفیق شکرگزاری نسبت به اعطای آن حکمت را به ما عنایت فرمایی.
آمین، یا رب العالمین!

نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبد‌النبی جلد : 1 صفحه : 671

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست