نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبدالنبی جلد : 1 صفحه : 35
أدراک ما علّیون. کتاب مرقوم. یشهده المقرّبون» تا آخر حدیث. [1] علامه
طباطبایی در المیزان میفرماید: مراد از: «الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ»
در آیه 198 سوره آل عمران، ابرار هستند، به دلیل آنچه در آخر آیه آمده
است: «وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ لِلْأَبْرارِ» و در احتجاج حدیثی است
بدین مضمون که علی علیه السّلام پس از مرگ عمر بن خطاب برای گروهی از مردم
فرموده که: شما را به خدا سوگند، آیا آیه: «إِنَّ الْأَبْرارَ یَشْرَبُونَ
مِنْ کَأْسٍ کانَ مِزاجُها کافُوراً ...» تا آخر سوره، درباره کسی از شما و
فرزندانتان بهجز من نازل شده است؟ آنان در پاسخ گفتند: نه. [2] علامه شیخ جلال الدین عبد الرحمن سیوطی در تفسیر درّ المنثور فرموده: 1.
ابن جریر درباره قوله: «وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ لِلْأَبْرارِ.» از
ابن زید اخراج نموده که او گفته است: «لمن یطیع اللّه عزّ و جلّ.» [3] 2.
ابن جریر، ابن ابی حاتم، ابن منذر درباره قوله: «لفی علّیّین» از ابن عباس
اخراج نمودهاند که او در قوله: «لفی علّیّین»، گفته است: «الجنة»، و در
قوله: «یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ» هم گفته: «کل اهل سماء.» [4]5. ابرار و تدبّر در آیات اشاره
تدبّر در آیات، بر اساس قوله تعالی: «کِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَیْکَ
مُبارَکٌ لِیَدَّبَّرُوا آیاتِهِ وَ لِیَتَذَکَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ»
[5]، بوده و در اینجا در دو قسمت ارائه میگردد؛ بدین گونه که ابتدا به
ترتیب نزول آیات، به بررسی آیات مکّی پرداخته میشود و سپس به آیات مدنی؛
یعنی آیاتی که در مدینه نازل شدهاند. 1. إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِی نَعِیمٍ. وَ إِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ. [6]