نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبدالنبی جلد : 1 صفحه : 210
لا یُبْصِرُونَ بِها وَ لَهُمْ آذانٌ لا یَسْمَعُونَ بِها أُولئِکَ کَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِکَ هُمُ الْغافِلُونَ. [1] - أُولئِکَ الَّذِینَ طَبَعَ اللَّهُ عَلی قُلُوبِهِمْ وَ سَمْعِهِمْ وَ أَبْصارِهِمْ وَ أُولئِکَ هُمُ الْغافِلُونَ. [2]6. الف- آنان که ندای آیات الهی را نمیشنوند یا درباره آن آیات تعقّل نمیکنند،
همچون چهارپایانند، بلکه بیشتر (از آنان) در راه ضلالتند. پنداری که
بیشتر آنان ندای آیات الهی را میشنوند یا بر روی آن تعقّل میکنند، امّا
اینچنین نیست. آنان برای تعقل نمودن بر روی آیات الهی، دل دارند، یا برای
شنیدن ندای آیات الهی، گوش دارند، امّا با اینکه چشمهای آنان آیات الهی
را مشاهده میکند، دلهای آنان در سینههایشان برای تعقّل نمودن نابیناست: - أَمْ تَحْسَبُ أَنَّ أَکْثَرَهُمْ یَسْمَعُونَ أَوْ یَعْقِلُونَ إِنْ هُمْ إِلَّا کَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِیلًا. [3] -
أَ فَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَتَکُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ یَعْقِلُونَ
بِها أَوْ آذانٌ یَسْمَعُونَ بِها فَإِنَّها لا تَعْمَی الْأَبْصارُ وَ
لکِنْ تَعْمَی الْقُلُوبُ الَّتِی فِی الصُّدُورِ. [4]
7. الف- بتهای جامد که ساخته و پرداخته دست انسان هستند
و نه پایی برای راه رفتن دارند، نه دستی برای گرفتن، و نه چشمی برای
دیدن، و نه گوشی برای شنیدن، پس چگونه میتوانند انسان را یاری کنند؟، بلکه
این خدای متعال است که هرکه را بخواهد با یاری نمودن تأیید میکند، و این
نصرت الهی آیهای است که خردمندان و صاحبان بصیرت آن را برأی العین دیده و
از آن عبرت میگیرند: - أَ لَهُمْ أَرْجُلٌ یَمْشُونَ بِها أَمْ لَهُمْ
أَیْدٍ یَبْطِشُونَ بِها أَمْ لَهُمْ أَعْیُنٌ یُبْصِرُونَ بِها أَمْ
لَهُمْ آذانٌ یَسْمَعُونَ بِها قُلِ ادْعُوا شُرَکاءَکُمْ ثُمَّ کِیدُونِ
فَلا تُنْظِرُونِ. [5] - قَدْ کانَ لَکُمْ آیَةٌ فِی فِئَتَیْنِ
الْتَقَتا فِئَةٌ تُقاتِلُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ أُخْری کافِرَةٌ
یَرَوْنَهُمْ مِثْلَیْهِمْ رَأْیَ الْعَیْنِ وَ اللَّهُ یُؤَیِّدُ
بِنَصْرِهِ مَنْ یَشاءُ إِنَّ فِی ذلِکَ لَعِبْرَةً لِأُولِی الْأَبْصارِ.
[6]