نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبدالنبی جلد : 1 صفحه : 101
مبارکش
بین دو کتف من زد و فرمود: ای سلمان! آگاه باش و بدان که این شخص (اشاره
به علی علیه السّلام) و پیروان او تنها رستگارانند. [1] در تفسیر نمونه
به نقل از تفاسیر روح البیان و تفسیر درّ المنثور، شأن نزولی را برای آیه
یازده سوره حشر: «أَ لَمْ تَرَ إِلَی الَّذِینَ نافَقُوا یَقُولُونَ
لِإِخْوانِهِمُ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ الخ» و آیات بعد
از آن آورده است که ما در اینجا عینا آن را بیان میکنیم: جمعی از
منافقان مدینه مانند: عبد اللّه بن ابی و یارانش، مخفیانه کسی را به سراغ
یهود بنی نضیر فرستادند و گفتند: شما محکم در جای خود بایستید و از
خانههایتان بیرون نروید، و دژهای خویش را محکم سازید، ما دو هزار نفر یاور
از قوم خود و دیگران داریم و تا آخرین نفس با شما هستیم. طایفه بنی قریظه و
سایر همپیمانهای شما از قبیله غطفان نیز با شما همراهی میکنند. همین
امر سبب شد که یهود بنی نضیر بر مخالفت پیامبر صلّی اللّه علیه و آله تشویق
شوند، اما در این هنگام یکی از بزرگان بنی نضیر به نام سلام به حیی بن
اخطب که سرپرست برنامههای بنی نضیر بود، گفت: اعتنایی به حرف عبد اللّه بن
ابی نکنید. او میخواهد تو را به جنگ با محمّد صلّی اللّه علیه و آله
تشویق کند و خودش در خانه بنشیند و شما را تسلیم حوادث نماید. حیی گفت: ما
جز دشمنی محمّد صلّی اللّه علیه و آله و پیکار با او چیزی را نمیشناسیم.
سلام در پاسخ او گفت به خدا سوگند! میبینم سرانجام ما را از این سرزمین
بیرون میکنند و اموال و شرف ما بر باد میرود؛ کودکان ما اسیر، و جنگجویان
ما کشته میشوند. [2]پیمانشکنی یهود و اخراج یهودیان از مدینه
در تفاسیر مجمع البیان، قرطبی، علی بن ابراهیم، نور الثقلین و برهان ذیل
آیات اول سوره حشر شرحی درباره پیمانشکنی یهود و اخراج یهودیان از مدینه
آوردهاند. این شرح را که با اقتباس و تلخیص در تفسیر نمونه ذکر شده است،
ما در همین جا نقل میکنیم: