پيش‌درآمد

باورداشت«مهدويّت»و انديشه ظهور حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف-برخلاف تصوّر عده‌اى-نه‌تنها اختصاص به شيعه ندارد؛بلكه بخش مهمّى از عقايد اسلامى به حساب مى‌آيد كه براساس بشارت‌هاى پيامبر گرامى اسلام صلّى اللّه عليه و اله و سلم،ميان تمامى فرقه‌ها و مذاهب اسلامى شكل گرفته است.

در حوزۀ اعتقادات اسلامى،كمتر موضوعى را مى‌توان يافت كه تا اين حد به آن اهميت داده شده و در اصل اعتقاد به ظهور منجى،نوعى اتفاق‌نظر و وحدت فكر،شكل گرفته باشد.

احاديث مربوط به حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف،در بسيارى از كتاب‌هاى معروف اهل سنّت نيز آمده است.در بيشتر اين كتاب‌ها،از اوصاف و زندگى حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف،نشانه‌هاى ظهور،محل ظهور و بيعت،تعداد ياران و ديگر موضوعات سخن به ميان آمده است.

مشهور ميان مسلمانان در طول تاريخ،اين است كه در آخر الزمان،مردى از اهل بيت عليهم السّلام ظهور كرده،عدالت را آشكار مى‌كند.مسلمانان از او پيروى مى‌كنند و او بر كشورهاى اسلامى چيره مى‌شود.نام او«مهدى»است. [1]

البته عدۀ كم‌شمارى،از پذيرفتن اصل«مهدويّت»سرباز زده،با دلايلى سست و واهى، به انكار آن پرداخته و آن را فكرى شيعى معرفى كرده‌اند!!

با مرورى بر كتاب‌هاى روايى اهل سنّت روشن مى‌شود كه موضوع مهدويّت در اين منابع