حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف،غيبت و عصر ظهور و ويژگى‌هاى آن دوران است.تمام احاديث،برخوردار از سند بوده و نوع اسناد هم،كوتاه و در بسيارى از موارد،اسناد خوب و مورد پسند اهل فن است.

مؤلف در آغاز كتاب،درباره انگيزه تأليف آن نگاشته است:«من در جامعه مى‌ديدم شيعيان و علاقه‌مندان به پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم و اهل بيت عليهم السّلام،به گروه‌هاى مختلفى تقسيم شده و نسبت به امام زمان عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف و ولىّ امر و حجّت پروردگار خود سرگردان گشته‌اند.پس از بررسى،دليل آن را غيبت آن حضرت يافتم؛چنان‌كه رسول خدا و حضرت على و ائمه معصومين عليهم السّلام نيز به آن اشاره كرده‌اند؛لذا به يارى خداوند بر آن شدم تا رواياتى را كه مشايخ روايى بزرگ از امير مؤمنان و ائمه معصومين عليهم السّلام دربارۀ غيبت امام عصر عليه السّلام نقل كرده‌اند،جمع‌آورى كنم.

بسيارى از رواياتى كه هم‌اكنون در اختيار من است،علماى اهل سنّت نيز روايت كرده‌اند.

البته روايات آنان در اين‌باره،بسيار گسترده‌تر از رواياتى است كه هم‌اكنون در اختيار من است» [1].

كتاب الغيبة شامل 478 روايت در 26 باب است.از موضوعات كتاب مى‌توان به موارد ذيل اشاره كرد:وجوب حفظ اسرار آل محمد عليهم السّلام،الهى بودن مسأله امامت،تعداد امامان عليهم السّلام، كسى كه به دروغ ادعاى امامت كند،روايات دربارۀ غيبت امام زمان عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف،صبر و انتظار فرج، امتحان،صفات امام منتظر،صفات لشكر آن حضرت و....

هشت.كمال الدين و تمام النعمة

نويسندۀ اين كتاب ابو جعفر محمد بن على بن حسين بن بابويه قمى(م 381 ق)،مشهور به «شيخ صدوق»رحمه اللّه،از بزرگ‌ترين شخصيت‌هاى جهان اسلام و از برجسته‌ترين چهره‌هاى درخشان علم و فضيلت است.در اين كتاب به صورت ويژه احاديث مربوط به غيبت حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف ذكر شده و در واقع يكى از كتاب‌هاى مرجع و عمده در حوزه مباحث مهدويّت است.كمتر نوشته و اثرى در دوره‌هاى بعد،يافت مى‌شود كه به نوعى از اين مجموعه،بهره نبرده باشد.