[مسأله 1604 اگر به واسطۀ باد غبار غليظى پيدا شود]

مسأله 1604 اگر به واسطۀ باد غبار غليظى (1) پيدا شود و انسان با اين كه متوجه است، مواظبت نكند (2) و به حلق برسد، روزه‌اش باطل مى‌شود (3) .

اين مسأله در رسالۀ آيات عظام: فاضل و بهجت نيست

(1) اراكى، خوئى، زنجانى: اگر به واسطۀ باد غبارى. .

(2) سيستانى: متوجّه است و مى‌تواند مواظبت كند ولى مواظبت نكند. .

(3) خوئى، اراكى، سيستانى، تبريزى: بنا بر احتياط واجب.

زنجانى: بنا بر احتياط مستحب.

مكارم: مسأله هر گاه بواسطه باد يا جارو كردن زمين، غبار غليظى برخيزد و بر اثر عدم مواظبت، به حلق برسد، روزه‌اش باطل مى‌شود (همان طور كه در مسألۀ قبل آمد) .

[مسأله 1605 احتياط واجب آن است كه روزه دار دود سيگار]

مسأله 1605 احتياط واجب آن است كه روزه دار دود سيگار (1) و تنباكو و مانند اينها را هم به حلق نرساند (2) . ولى بخار غليظ، روزه را باطل نمى‌كند، مگر اين كه در دهان به صورت آب درآيد و فرو دهد.

(1) گلپايگانى، خوئى، اراكى، فاضل، تبريزى: بخار غليظ و دود سيگار. .

(2) اراكى، گلپايگانى، خوئى، فاضل، تبريزى، سيستانى، صافى: بقيه مسأله ذكر نشده.

مكارم: مسأله احتياط واجب آن است كه روزه دار از كشيدن سيگار و تنباكو و ساير دخانيات پرهيز كند و بخار غليظ نيز به حلق نرساند، ولى رفتن به حمام اشكال ندارد هر چند فضاى حمام را بخار گرفته باشد.

بهجت: مسأله عدم اِفساد روزه به وسيلۀ غبار يا دود غير غليظ و غير جايگزين غذا و غير مقوى خالى از وجه نيست ولى أحوط اجتناب است.

نورى: مسأله روزه دار بايد بخار غليظى كه در دهان مبدل به آب مى‌شود و نيز بنا بر احتياط واجب دود سيگار و تنباكو و مانند اينها را به حلق نرساند.

زنجانى: مسأله در ماه مبارك رمضان سيگار كشيدن و استعمال ساير دخانيات بصورت آشكار به گونه‌اى كه بى‌احترامى به روزه به شمار آيد جايز نيست بلكه بنا بر احتياط در غير اين صورت نيز استفاده نشود و چنانچه روزه دار در ماه رمضان از دخانيات استفاده كند، بنا بر احتياط در بقيۀ روز از كارهايى كه روزه را باطل مى‌كند خوددارى كرده، روزۀ آن روز را نيز قضا كند.

[مسأله 1606 اگر مواظبت نكند و غبار يا بخار يا دود]

مسأله 1606 اگر مواظبت نكند و غبار يا بخار يا دود (1) و مانند اينها داخل حلق شود، چنانچه يقين (2) داشته كه به حلق نمى‌رسد روزه‌اش صحيح است (3) .

اين مسأله، در رساله آيت اللّٰه بهجت نيست

(1) سيستانى: غبار يا دود. .

(2) گلپايگانى، فاضل، صافى، زنجانى، نورى: چنانچه اطمينان. .

خوئى، تبريزى، سيستانى: چنانچه يقين يا اطمينان. .