مكارم: مسأله شخصى كه مى‌خواهد از طرف ديگرى نماز يا روزه يا عبادت ديگرى را به جا آورد، بايد در موقع نيّت، ميّت را معيّن كند و لازم نيست اسم او را بداند؛ همين اندازه كه علامت و نشانه‌اى براى او در قصد و نيّت خود قرار دهد كافى است.

زنجانى: مسأله نايب بايد موقع نيت قصد نيابت كند و مَنوبٌ عَنهُ را و لو اجمالاً معين نمايد و لازم نيست اسم او را بداند؛ مثلاً اگر نيت كند: از طرف كسى نماز مى‌خوانم كه براى او اجير شده‌ام، كافى است.

[مسأله 1537 اجير بايد خود را به جاى ميت فرض كند]

مسأله 1537 اجير بايد خود را به جاى ميت فرض كند و عبادتهاى او را قضا نمايد (1) و اگر عملى را انجام دهد و ثواب آن را براى او هديه كند كافى نيست.

(1) اراكى، فاضل، بهجت: عبادتهاى او را به نيابت از او قضا نمايد (اراكى، بهجت: و يا به قصد به جا آوردن آن چه بر عهدۀ ميّت است انجام دهد) . .

گلپايگانى: اجير بايد يا خود را به جاى ميّت فرض كند و عبادتهاى او را قضا نمايد و يا عمل خود را عمل ميّت فرض كند و يا قصد كند واجب ميّت را به جا آورد. .

خوئى، تبريزى، سيستانى: اجير بايد عمل را به قصد آن چه در ذمّۀ ميّت است بجا آورد. .

مكارم: شخص نائب بايد خود را به جاى ميّت فرض كند و عبادتى را كه بر ذمّۀ اوست قضا نمايد. .

صافى: اجير بايد عمل را به قصد اطاعت امرى كه ميت به آن مأمور بوده به جا آورد. .

زنجانى: مسأله كسى كه براى نيابت اجير مى‌شود، بايد عمل را از طرف منوب عنه به جا آورد و اگر عملى را انجام دهد و ثواب آن را براى او هديه كند كافى نيست؛ بلى، اگر براى اهداء ثواب اجير شود، عمل را انجام مى‌دهد و ثواب آن را براى منوب عنه، هديه مى‌نمايد.

[مسأله 1538 بايد كسى را اجير كنند كه اطمينان داشته باشند]

مسأله 1538 بايد كسى را اجير كنند كه اطمينان داشته باشند كه نماز را به صورت صحيح مى‌خواند.

اين مسأله در رساله آيت اللّٰه فاضل نيست

خوئى، گلپايگانى، صافى، تبريزى، سيستانى: مسأله بايد كسى را اجير كنند كه اطمينان داشته باشند عمل را (گلپايگانى، صافى: بطور صحيح) انجام مى‌دهد (سيستانى: و احتمال بدهند كه عمل را صحيح انجام مى‌دهد) .

مكارم: مسأله در صورتى ذمّۀ ميّت ادا خواهد شد كه اطمينان پيدا شود كه نائب نماز را خوانده است و اگر شك كند، كافى نيست، ولى اگر يقين داشته باشد نماز را خوانده امّا نداند صحيح انجام داده يا نه، اشكال ندارد.

نورى: مسأله بايد كسى را اجير كنند كه اطمينان داشته باشند كه نماز را مى‌خواند و اگر شك داشته باشند كه صحيح انجام مى‌دهد يا نه اشكال ندارد.

زنجانى: مسأله وثوق به انجام عمل، شرط صحت عمل نيابى نيست لكن تا زمانى كه