كند و بعد از آن كه ظهر و عصر و مغرب و عشا را خواند، دو مرتبه نماز صبح و ظهر و عصر و مغرب را بخواند يقين به ترتيب حاصل نموده است.

گلپايگانى، صافى: مسأله 1391 كسى كه مى‌داند نمازهاى پنجگانۀ او هر كدام از يك روز قضا شده و ترتيب آنها را نمى‌داند چنانچه نماز يك شبانه روز را به جا آورد كافى است ولى اگر بخواهد احتياط كند (گلپايگانى: بايد پنج شبانه روز نماز بخواند و اگر شش نماز از شش روز از او قضا شده،) بايد شش شبانه روز نماز بخواند و هم چنين براى هر نمازى كه به نمازهاى قضاى او اضافه شود، بايد يك روز بيشتر بخواند تا يقين كند به ترتيبى كه قضا شده به جا آورده است، مثلاً اگر هفت نماز از هفت روز نخوانده باشد، بايد هفت شبانه روز قضا نمايد.

خوئى، تبريزى: مسأله 1391 كسى كه مى‌داند نمازهاى پنجگانۀ او هر كدام از يك روز قضا شده و ترتيب آنها را نمى‌داند بهتر اين است كه پنج شبانه روز نماز بخواند و اگر شش نماز از شش روز از او قضا شده، نماز شش شبانه روز را بخواند و هم چنين براى هر نمازى كه به نمازهاى قضاى او اضافه شود، يك شبانه روز بيشتر بخواند تا يقين كند به ترتيبى كه قضا شده به جا آورده است، مثلاً اگر هفت نماز از هفت روز نخوانده باشد نماز هفت شبانه روز را قضا نمايد.

زنجانى: مسأله 1391 كسى كه مى‌داند نمازهاى پنجگانه او هر كدام از يك روز قضا شده و ترتيب آنها را نمى‌داند، براى رعايت ترتيب مى‌تواند پنج شبانه روز نماز بخواند، و اگر شش نماز از شش روز از او قضا شده، مى‌تواند براى رعايت ترتيب شش شبانه روز نماز بخواند و هم چنين براى هر نمازى كه به نمازهاى قضاى او اضافه شود، مى‌تواند يك شبانه روز بيشتر بخواند و يقين مى‌كند به ترتيبى كه قضا شده به جا آورده است؛ البته با كمتر از مقدارهاى ذكر شده نيز مى‌توان ترتيب را رعايت كرد، به گونه‌اى كه در اينجا مجال توضيح آن نيست.

خوئى، گلپايگانى، صافى، تبريزى، زنجانى: مسأله 394

(1) سيستانى: مسأله 1366 اگر در بين نماز يادش بيايد كه يك نماز يا بيشتر از همان روز از او قضا شده، يا فقط يك نماز قضا از روزهاى پيش دارد چنانچه وقت وسعت دارد و ممكن است نيّت را به نماز قضا برگرداند بهتر اين است كه نيّت نماز قضا كند، مثلاً اگر در نماز ظهر پيش از ركوع ركعت سوّم يادش بيايد كه نماز صبح آن روز قضا شده در صورتى كه وقت نماز ظهر تنگ نباشد، (گلپايگانى، صافى: مى‌تواند) نيّت را به نماز صبح برگرداند و آن را دو ركعتى تمام كند بعد نماز ظهر را بخواند، ولى اگر وقت تنگ است يا نمى‌تواند نيت را به نماز قضا برگرداند، مثلاً در ركوع ركعت سوّم نماز ظهر يادش بيايد كه نماز صبح را نخوانده، چون اگر بخواهد نيّت نماز صبح كند يك ركوع كه ركن است زياد مى‌شود، نبايد نيّت را به قضاى صبح برگرداند.

سيستانى: اگر وقت فضيلت نماز آن روز فوت نمى‌شود. .

گلپايگانى، صافى: مى‌تواند (زنجانى: بنا بر احتياط) نيت نماز قضا كند. .

گلپايگانى، صافى: پيش از تمام شدن ركعت دوّم. .

سيستانى: وقت فضيلت نماز ظهر. .