ج: اگر بعد از تولد در تهران، در آنجا رشد و نمو نكرده باشيد، تهران وطن اصلى شما محسوب نمى‌شود، بنا بر اين اگر تهران و ساوه را به عنوان وطن اتخاذ نكرده باشيد، در آنجا حكم وطن بر شما جارى نمى‌شود.

[س 697 شخصى از وطنش اعراض نكرده است]

س 697: شخصى از وطنش اعراض نكرده است و در حال حاضر حدود شش سال است كه در شهر ديگرى اقامت دارد، در صورتى كه به وطن خود برگردد، با توجه به اين كه بر تقليد امام راحل «قدس سره» باقى مانده، آيا نماز خود را بايد تمام بخواند يا شكسته؟ ج: تا از وطن سابق خود اعراض نكرده، حكم وطن نسبت به او باقى است و نماز وى در آنجا تمام و روزه‌اش صحيح است.

[س 698 قصد قطعى بر توطّن در محل تحصيل]

س 698: دانشجوئى خانه‌اى را در شهر تبريز براى تحصيل در دانشگاه آن به مدت چهار سال اجاره كرده است، هم چنين وى در صورت امكان، قصد ماندن دائمى در تبريز را دارد، در حال حاضر در ايام ماه مبارك رمضان گاهى به وطن اصلى‌اش رفت و آمد مى‌كند، آيا آن دو مكان، براى او دو وطن محسوب مى‌شوند؟ ج: اگر در حال حاضر قصد قطعى بر توطّن در محل تحصيل نداشته باشد، آنجا حكم وطن را براى او نخواهد داشت. ولى حكم وطن بودن وطن اصلى او تا زمانى كه از آن اعراض نكرده، نسبت به وى باقى است.

[س 699 بدون اين كه از وطن اصلى خود اعراض كرده باشم]

س 699: من در شهر كرمانشاه به دنيا آمده‌ام و شش سال است كه در تهران ساكن هستم و بدون اين كه از وطن اصلى خود اعراض كرده باشم، قصد توطن در تهران كرده‌ام. اگر در هر يك يا دو سال از منطقه‌اى به منطقۀ ديگرى از مناطق تهران منتقل شوم، نماز و روزه‌ام در آنجا چه حكمى دارد؟ و چون بيشتر از شش ماه است كه در منطقۀ جديدى از تهران ساكن هستيم، آيا آنجا براى ما حكم وطن را دارد يا خير؟ هنگامى كه در طول روز به مناطق مختلف تهران رفت و آمد مى‌كنيم، نماز و روزۀ ما چه حكمى دارد؟ ج: اگر در تهران فعلى و يا محله‌اى از آن قصد توطن نموده‌ايد، سراسر آنجا وطن شما محسوب مى‌شود، و در تمامى محله‌هاى تهران حكم وطن بر شما جارى است و نمازتان تمام و روزۀ شما صحيح است و تردد شما در تهران فعلى حكم سفر را ندارد.

[س 700 محل كار و سكونت فعلى شخصى در تهران است]

س 700: محل كار و سكونت فعلى شخصى از اهالى روستا در تهران است و پدر و مادر او در روستا زندگى مى‌كنند و در آن ملك و آب دارند، اين شخص براى ديدار و كمك به آنجا مى‌رود، ولى تمايلى به بازگشت به آنجا براى سكونت ندارد، با توجه به اين كه آنجا زادگاه وى است، نماز و روزه‌اش در آنجا چه حكمى دارد؟ ج: اگر قصد مراجعت به آن روستا براى سكونت و زندگى ندارد، بلكه تصميم به عدم مراجعت دارد، حكم وطن بر او در آنجا جارى نمى‌شود.

[س 701 محل تولد شخص هر چند در آنجا ساكن نباشد]

س 701: آيا محل تولد شخص هر چند در آنجا ساكن نباشد، وطن محسوب مى‌شود؟ ج: اگر در آنجا مدتى مانده و رشد و نمو كرده باشد، تا از آن اعراض نكرده است، حكم وطن را دارد و در غير اين صورت حكم وطن ندارد.