خوئى، تبريزى: مسأله اگر بعد از آن كه چهار فرسخ برود، مردّد شود كه بقيۀ هشت فرسخ را برود يا اين كه به محلّ خود برگردد، ولى احتمال اين را بدهد كه در محلّ ترديد يا جاى ديگر ده روز توقّف مى‌نمايد، (خوئى: اگر چه بعد تبريزى: و بعد) تصميم بگيرد كه بدون ماندن ده روز بقيه را برود، در اين صورت لازم است نماز را تمام كند؛ چه در حال ترديد راه برود چه نرود ولى اگر تصميمش اين باشد كه هشت فرسخ ديگر برود، يا چهار فرسخ برود و چهار فرسخ برگردد از وقتى كه شروع به رفتن نمايد نمازش شكسته است.

[مسأله 1292 اگر پيش از آن كه به هشت فرسخ برسد، مردد شود]

مسأله 1292 اگر پيش از آن كه به هشت فرسخ برسد، مردد شود كه بقيۀ راه را برود يا نه و در موقعى كه مردد است مقدارى راه برود و بعد تصميم بگيرد كه بقيۀ راه را برود، چنانچه باقى ماندۀ سفر او هشت فرسخ باشد يا چهار فرسخ باشد ولى بخواهد برود و برگردد (1) بايد نماز را شكسته بخواند (2) . ولى اگر راهى كه پيش از مردد شدن و راهى كه بعد از آن مى‌رود روى هم هشت فرسخ باشد، بنا بر احتياط نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند (3) ، اگر چه جمع واجب نيست و نماز شكسته است.

(1) گلپايگانى، صافى: چنانچه باقى ماندۀ سفر او چهار فرسخ باشد كه با برگشتن هشت فرسخ شود. .

(2) نورى: و اگر راهى كه پيش از مردد شدن و راهى كه بعد از آن مى‌رود، روى هم هشت فرسخ باشد، نيز نماز را شكسته بخواند.

سيستانى: چنانچه مجموع مسافت رفت و برگشت منهاى مسافتى كه با ترديد پيموده است كمتر از هشت فرسخ باشد، بايد نماز را تمام بخواند و اگر كمتر نيست نمازش شكسته است.

زنجانى: چنانچه باقى ماندۀ سفر او كمتر از هشت فرسخ باشد و مجموع رفت و برگشت وى به استثناى مقدارى را كه در حال ترديد راه رفته است نيز كمتر از هشت فرسخ باشد، بايد نماز را تمام بخواند. .

(3) زنجانى: بقيه مسأله ذكر نشده.

اراكى، گلپايگانى، صافى، فاضل: بنا بر احتياط واجب بايد نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند.

بهجت: رجوع كنيد به ذيل مسأله 1291.

خوئى: مسأله اگر پيش از آن كه چهار فرسخ برود، مردّد شود كه بقيۀ راه را برود يا نه و بعد تصميم بگيرد كه بقيۀ راه را برود، چنانچه باقى ماندۀ سفر او هشت فرسخ باشد يا آن كه بخواهد مثلاً چهار فرسخ رفته و چهار فرسخ ديگر برگردد، از وقتى كه شروع به راه رفتن بعد از تصميمش نمايد، نماز را شكسته مى‌خواند و در اين صورت نيز فرقى نيست كه در حال ترديد راه برود يا نرود.

تبريزى: مسأله اگر پيش از آن كه چهار فرسخ برود، مردّد شود كه بقيّۀ راه را برود يا نه و بعد تصميم بگيرد كه بقيۀ راه را برود يا نه، چنانچه بعد از پيمودن مقدارى از راه چنين تصميمى بگيرد، بايد نماز را تمام بخواند و الاّ بنا بر احتياط هم شكسته و هم تمام مى‌خواند؛ مگر اين كه باقى ماندۀ سفر او هشت فرسخ باشد يا اين كه بخواهد مثلاً چهار فرسخ رفته و چهار فرسخ ديگر برگردد كه در اين صورت، از وقتى كه شروع به راه رفتن بعد از تصميمش نمايد، نماز را شكسته مى‌خواند؛ چه در حال ترديد راه برود يا نرود.

مكارم: مسأله اگر در حال ترديد مقدارى از مسافت را طىّ كند، سپس تصميمش