خوئى، تبريزى: بنا بر احتياط مستحبّ بايد فوراً فكر نمايد. .

بهجت، زنجانى: بنا بر احتياط بايد (زنجانى: فوراً) فكر نمايد. .

مكارم: مسأله چنانچه گفته شد شك در عدد ركعتهاى نمازهاى چهار ركعتى در نُه صورت صحيح است.

اول:

آن كه بعد از سر برداشتن از سجده دوم (1) شك كند دو ركعت خوانده يا سه ركعت (2) ، كه بايد بنا بگذارد سه ركعت خوانده و يك ركعت ديگر بخواند و نماز را تمام كند و بعد از نماز، يك ركعت نماز احتياط ايستاده (يا دو ركعت نشسته (3) به دستورى كه بعداً گفته مى‌شود به جا آورد (4) .

(1) گلپايگانى، صافى: بعد از تمام شدن ذكر واجب سجدۀ دوّم. .

خوئى، تبريزى: بعد از تمامى ذكر سجدۀ دوّم. .

سيستانى: بعد از داخل شدن در سجدۀ دوّم. .

(2) بهجت: اوّل: شك بين دو و سه، بعد از سر برداشتن از سجدۀ دوّم بنا بر أظهر. .

(3) [قسمت داخل پرانتز در رساله آيت اللّٰه نورى نيست]

(4) اراكى: و احتياط واجب آن است كه يك ركعت ايستاده بخواند.

بهجت: ولى احتياط در اين است كه يك ركعت ايستاده بخواند.

گلپايگانى، صافى: بعد از نماز يك ركعت نماز احتياط ايستاده به دستورى كه بعداً گفته مى‌شود به جا آورد.

خوئى، تبريزى: بعد از نماز، بنا بر احتياط واجب يك ركعت نماز احتياط ايستاده به جا آورد.

سيستانى: بعد از نماز، يك ركعت نماز احتياط ايستاده به جا آورد و بنا بر احتياط واجب دو ركعت نشسته كافى نيست.

زنجانى: بعد از نماز، نماز احتياط به جا آورد كه بنا بر احتياط واجب يك ركعت ايستاده است.

مكارم: بعد از نماز، يك ركعت نماز احتياط ايستاده به دستورى كه بعداً گفته مى‌شود به جا آورد و اگر در سجدۀ دوّم بعد از ذكر واجب شك كند، بنا بر احتياط واجب همين دستور را عمل كند، بعداً نماز را هم اعاده نمايد (اين حكم در تمام مواردى كه شك بايد بعد از تمام كردن سجدۀ دوّم باشد جارى است) .

دوم:

شك بين دو و چهار بعد از سر برداشتن از سجدۀ دوم (1) كه بايد بنا بگذارد چهار ركعت خوانده و نماز را تمام كند و بعد از نماز دو ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند (2) .

(1) گلپايگانى، صافى: بعد از تمام شدن ذكر واجب سجدۀ دوّم، . .

خوئى، تبريزى: بعد از تمامى ذكر از سجدۀ دوّم، . .

سيستانى: بعد از داخل شدن در سجدۀ دوّم، . .

(2) بهجت: و بعيد نيست استحباب دو سجدۀ سهو، بعد از نماز احتياط.