[س 511 جواب سلام كودكان]

س 511: آيا جواب سلام كودكان اعم از دختر و پسر واجب است؟ ج: جواب سلام كودكانِ مميز، اعم از پسر و دختر، مانند جواب سلام زنان و مردان واجب است.

[س 512 اگر كسى سلام را بشنود]

س 512: اگر كسى سلام را بشنود، ولى به دليل غفلت يا هر سبب ديگر جواب سلام را ندهد، به طورى كه زمان كمى فاصله شود، آيا بعد از آن گفتن جواب سلام واجب است؟ ج: اگر تأخير به مقدارى باشد كه جواب سلام و ردّ تحيت بر آن صدق نكند، واجب نيست.

[س 513 اگر شخصى به گروهى سلام كند]

س 513: اگر شخصى به گروهى سلام كند و بگويد: «السلام عليكم جميعاً» ، و يكى از آنان مشغول نماز باشد، آيا بر او هم جواب سلام واجب است، حتى اگر ديگران جواب سلام را داده باشند؟ ج: اگر كس ديگرى جواب آن را بدهد، نمازگزار اقدام به جواب گفتن نكند.

[س 514 اگر شخصى در يك زمان چند بار سلام كند]

س 514: اگر شخصى در يك زمان چند بار سلام كند و يا چند نفر سلام دهند، آيا يك بار جواب دادن از همۀ آنها كفايت مى‌كند؟ ج: در صورت اول يك جواب كافى است، و در حالت دوم يك جواب به صيغه‌اى كه شامل همۀ آنها گردد و به قصد جواب سلام آنان باشد، كفايت مى‌كند.

[س 515 شخصى هنگام سلام دادن به جاى سلام عليكم]

س 515: شخصى هنگام سلام دادن به جاى «سلام عليكم» از لفظ «سلام» استفاده مى‌كند، آيا جواب سلام او واجب است؟ ج: اگر عرفاً بر آن تحيت و سلام صدق نمايد، جواب دادن واجب است.

مُبْطِلات نماز

[مُبْطِلات نماز از رساله حضرت امام]

[مسأله 1126 دوازده چيز نماز را باطل مى‌كند]

مسأله 1126 دوازده چيز (1) نماز را باطل مى‌كند و آنها را مبطلات مى‌گويند:

(1) زنجانى: ده چيز. .

بهجت: مسأله دوازده چيز نماز را باطل مى‌كند و آنها را مبطلات مى‌گويند: (1) از بين رفتن يكى از شروط در اثناء نماز. (2) باطل شدن وضو يا غسل در اثناء نماز عمداً يا سهواً. (3) گذاشتن دستها روى هم عمداً با قصد اين كه جزء نماز است. (4) گفتن «آمين» عمداً بعد از حمد. (5) برگرداندن عمدى تمام بدن به پشت سر (روى برگرداندن از قبله) . (6) حرف زدن عمدى. (7) خنديدن عمدى (قهقهه كردن) . (8) براى امور دنيا با صداى بلند عمداً گريه كردن. (9) كار زيادى كه صورت نماز را بهم بزند. (10) خوردن و آشاميدن در بين نماز. (11) شك در ركعتهاى نماز دو يا سه ركعتى. (12) كم و زياد كردن ركن نماز عمداً يا سهواً. و تفصيل موارد ذكر شده به ترتيب در مسائل بعدى ذكر مى‌شود.

اوّل:

آن كه در بين نماز يكى از شرطهاى آن از بين برود، مثلاً در بين نماز بفهمد مكانش (1) غصبى است (2) ،

دوم:

آن كه در بين نماز عمداً يا سهواً يا از روى ناچارى، چيزى كه وضو يا غسل را باطل مى‌كند پيش آيد، مثلاً بول از او بيرون آيد (3) ، ولى كسى كه نمى‌تواند از بيرون آمدن بول و غايط خوددارى كند، اگر در بين نماز بول يا غايط از او